Chapter 15 ฟ้าร้องครวญคราง
“ถึงแล้วขอรับ”
เซียนหยวนกระโดดลงจากหลังม้า จัดการผูกม้าไว้ใต้ชายคาอารามร้าง ก่อนจะเดินไปเปิดผ้าม่านเกี้ยว เห็นหญิงสาวต่างศักดิ์กอดกันกลมด้วยกลัวเสียงฟ้าฝนก็เกือบจะเผลอยิ้มออกมา
“เชิญขอรับเถ้าแก่เนี้ย”
“ขะ...ขอบใจนะ”
เมื่อเขายื่นมือมาหมายจะประคองนางลงจากเกี้ยว ย่าหลิงจึงจำต้องยื่นมือไปวางบนมือเขาอย่างไม่อาจเลี่ยง พลันความอบอุ่นจากมือหนาก็แผ่ซ่านอบอุ่นไปถึงหัวใจ เขาแอบบีบมือนางเล็กน้อยแล้วกระซิบแผ่วจังหวะที่นางก้าวขาลงจากเกี้ยว
“คืนนี้นะขอรับ...”
หัวใจดวงเล็กเต้นโลดแล่นออกมานอกอก นางยืนหน้าแดงก่ำอย่างทำอะไรไม่ถูก ลอบมองเรือนกายแข็งแกร่งเปียกลู่ไปด้วยหยาดฝนของชายชู้ก็ถึงกับหายใจติดขัดขึ้นมาเสียดื้อๆ
ในขณะที่สาวใช้ก้าวตามลงมาจากทางด้านหลังพลางหอบห่อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ลงมาด้วย
“เถ้าแก่เนี้ยไปนั่งรอด้านในเถอะเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้ากับเซียนหยวนจะช่วยกันจุดไฟต้ม
