Episode 10

1647 Words

Episode 10 "ใครมาส่งเธอ" เสียงทุ้มเข้มของใครบางคนเอ่ยดังจากด้านหลังฉัน ทำให้ฉันถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ พอหันไปมองก็พบว่าเป็นเขานี่เอง "นะ...ไนท์!!!" ฉันเผลอตะโกนเรียกชื่อของอีกฝ่าย ไนท์มองฉันหน้านิ่วคิ้วขมวด แถมยังทำหน้าสงสัยมากด้วยว่าเมื่อกี้ฉันนั่งรถใครมา "ใครมาส่งเธอ" ไนท์เอ่ยถามฉันซ้ำอีกรอบ แถมยังทำหน้าไม่พอใจฉันน่าดู "อะ...เอ่อ เพื่อนนะ" ฉันบอกออกมาตามตรง ถึงอีกฝ่ายจะไม่ใช่เพื่อนก็เถอะ เป็นแค่คนรู้จักกันเฉยๆ ไม่ได้สนิทสนมอะไรกันเลย "ผู้ชายใช่มั้ย" ไนท์ถามฉันพร้อมกับใช้สายตาคมเข้มจ้งอมองอย่างคาดคั้น "อื้อ เพื่อนที่มหาลัยอะ" "นึกว่าเธอมีแค่โมเน่ต์เป็นเพื่อนซะอีก" ไนท์เอ่ยออกมาพร้อมกับยิ้มขำๆให้ฉัน มือหนาของเขาลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบา อะไรกันเนี่ย ทำไมเขาต้องทำหน้าโล่งใจแบบนั้นด้วย "นายเห็นว่าฉันเป็นคนไม่มีเพื่อนขนาดนั้นเลยเหรอ?" "อืม ก็นะ... เข้าบ้านเถอะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ" ไนท์เอ่ยบอกก่อนจะจูงมือฉันให้เข้าไปในบ้านทันที "นายมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ?" ฉันถามออกมาอย่างสงสัยเมื่อเดินเข้ามาในบ้านแล้วหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาที่ห้องรับแขก "เธอเป็นโรคซึมเศร้าจริงๆใช่มั้ย" ไนท์ถามฉัน ฉันพยักหน้ารับเบาๆ ไม่มีอะไรต้องปิดบังแล้ว ก็เขาเห็นหมดแล้วนี่นา... แถมยังเห็นยาที่ฉันกินด้วย "ได้ไปหาหมอบ้างรึเปล่า" ไนท์มองฉันอย่างเป็นห่วงปนสงสัย เขาค่อยๆหย่อนตัวนั่งลงข้างๆฉัน ก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอด อะ...อะไรของหมอนี่เนี่ย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ไม่เข้าใจเลย! "เอ่อ... ยังไม่ได้ไปหา" ฉันบอกออกมาตามตรง ฉันผิดนัดหมอมาสัปดาห์นึงแล้ว ก็ฉันไม่อยากไปนี่นา แถมตอนไปโรงพยาบาลจิตเวชทีไรฉันต้องแต่งตัวแปลกๆ แถมยังต้องทำตัวลับๆซ่อนๆอีกต่างหาก กลัวคนที่มหาลัยมาเห็นเข้า คงเอาฉันไปนินทราแย่ แถมถ้าพ่อกับแม่รู้... คงจะเกลียดฉันมากกว่าเดิม "ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะทำให้เธอหายจากโรคนี้เอง" ไนท์พูดออกมา คำพูดของเขาทำให้ฉันเบิกตากว้างนิดหน่อยอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาจะรักษาฉันเหรอ ขนาดหมอยังรักษาฉันไม่ได้เลย คนอย่างเขาเนี่ยนะคิดจะรักษาอะ "นายทำไม่ได้หรอก ขนาดฉันไปหาหมออาการของฉันมันยังไม่ดีขึ้นเลย" "ถ้าเธออยู่ใกล้ๆฉัน เธออาจจะมีความสุขมากขึ้นก็ได้" "..........." "ฉันจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกเอง" ไนท์กระชับอ้อมกอดแน่น ทำให้เนื้อตัวของฉันสัมผัสกับเขาอย่างแนบแน่นมากขึ้นเรื่อยๆ หัวใจที่แสนจะด้านชาของฉันมันค่อยๆเต้นรัวอีกครั้ง ฉันกำลังสั่นไหวกับคำพูดของเขา... กรี๊ดดดดด! ไม่นะ! ฉันจะรู้สึกแบบนี้ไม่ได้ "งะ...งั้นฉันขึ้นนอนก่อนะน!!!" ฉันบอกออกมาก่อนจะผละกอดของไนท์แล้วรีบวิ่งขึ้นห้องทันที ไม่ไหวแล้ว ถ้าอยู่ใกล้เขาไปมากกว่านี้ หัวใจฉันได้เต้นระเบิดออกมาแน่ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย ทั้งๆที่ฉันไม่เคยสนใจเรื่องความรักอะไรแบบนี้แท้ๆ แต่พออยู่กับไนท์ ฉันไม่ค่อยจะโอเคเลย! อย่าลืมสิพลอยใส เป้าหมายของแกคือทำให้ไนท์ทนไม่ไหวแล้วยกเลิกงานแต่งงานไป!!! ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูของใครบางคนเอ่ยดังขึ้นหลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เตรียมจะเข้านอน ทำให้ฉันถึงกับเลิกคิ้วเล็กน้อย ว่าใครเป็นคนเคาะ กึก เสียงไขประตูดังขึ้น ทำให้ฉันถึงกับเบิกตากว้างเข้าไปใหญ่เมื่อไนท์เป็นคนเปิดเข้ามา อย่าบอกนะว่าเขาใช้กุญแจสำรองเปิดเข้ามาอะ ทั้งๆที่ฉันล็อคประตูเอาไว้แล้วแท้ๆ! "นะ...นายเข้ามาห้องฉันทำไมเนี่ย!" "ฉันจะมานอนเป็นเพื่อนเธอไง" ไนท์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะเดินมานอนที่เตียงฉันอย่างเฉยเมย เดี๋ยวๆ! เขาจะมานอนที่ห้องฉันแบบนี้ไม่ได้นะ! "ฉันไม่ให้นอน ออกไปเลยนะไนท์!" ฉันบอกออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะพยายามลากเขาให้ลุกจากเตียง แต่ไนท์กลับไม่ยอมง่ายๆ เขาคว้าแขนฉันแล้วดึงตัวฉันให้ลงไปนอนทับบนตัวของเขา กรี๊ดดดดด!!! ท่าล่อแหลมขึ้นคร่อมแบบนี้มันอะไรกันเนี่ย แถมฉันยังกำลังขึ้นคร่อมเขาด้วย "หึ ฉันอยากเห็นเธอรุกชะมัด" ไนท์กระตุกยิ้มที่มุมปาก ทำให้ฉันถึบกับหน้าแดงฉ่าทันที "นะ...นายออกไปจากห้องฉันเลยนะ" ฉันบอกออกมาก่อนจะพยายามดันตัวไนท์ออกไปห่างๆ แต่เขากลับกอดฉันไว้แน่นมากขึ้น แถมมือหนาของไนท์ยังล้วงเข้าไปในชุดนอนของฉันอีก เขาคิดจะทำอะไรกันเนี่ย! "ตัวเธอหอมชะมัด" "นะ...นายจะทำอะไร!" "ฉันอยากอะ ขอได้มั้ย" เสียงทุ้มเข้มของไนท์เอ่ยกระซิบข้างหูของฉัน และฉันรู้ดีเขาหมายถึงอะไร "ไม่ได้! ฉันจะเก็บไว้ให้กับคนที่ฉันรัก!" ฉันบอกออกมาอย่างแน่วแน่ ก็แหงสิ ใครจะไปให้คนที่ตัวเองไม่ได้รักทำกัน ฮือๆ "เดี๋ยวเธอก็รักฉันสักวัน" ไนท์บอกออกมา ริมฝีปากหนาของเขาเลื่อนเข้ามาใกล้ฉัน ฉันย่นหน้าหนี แต่ไม่พ้น ไนท์ประกบจูบฉันอย่างรวดเร็ว ลิ้นร้อนของไนท์สอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของฉันอย่างควานหาความหวาน "อะ....อืออ!" ฉันครางออกมาเบาๆ พร้อมกับใช้มือทุบอกแกร่งของไนท์ แต่มันก็ไม่เป็นผล ไนท์จูบฉันแรงมากขึ้น ลิ้นร้อนของเขาเกี่ยวตวัดลิ้นเล็กของฉันอย่างดูดดื่ม ฉันกับเขาจูบกันเป็นเวลานาน จนทำให้ฉันเริ่มจะหายใจไม่ออก "หึ หน้าเธอตอนนี้โคตรจะเซ็กซี่เลย" ไนท์กระตุกยิ้มอย่างพอใจ ทำให้ฉันถึงกับหน้าแดงมากขึ้นกว่าเดิม "นะ....นายกำลังแกล้งฉันใช่มั้ย!" "เปล่าสักหน่อย ฉันอยากทำจริงๆนะ" ไนท์บอกออกมาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะจับฉันนอนกอด ฉันรีบหันหลังให้เขาทันที อยากจะทำอะไรก็ทำไปเลย ฉันคงจะห้ามเขาไม่ได้ เพราะฉันเริ่มรู้นิสัยของไนท์ดีแล้วว่าเป็นคนหัวรั้นแค่ไหน! "ที่ฉันพูด ฉันพูดจริงๆนะพลอยใส" เสียงทุ้มเข้มของไนท์เอ่ยกระซิบข้างหูของฉันอย่างแผ่วเบา ฉันค่อยๆหลับตาลง เพื่อจะแกล้งหลับ จะได้ไม่ต้องฟังคำพูดของเขา แถมหัวใจของฉันมันยังเต้นแรงมากขึ้น "ยังไงฉันก็จะทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขให้ได้..." ไนท์บอกออกมามือหนาของเขากระชับอ้อมกอดฉันแน่น ฉันจะเชื่อคำพูดของเขาได้รึเปล่า... หลายวันต่อมา... "ฉันไม่ไป ยังไงฉันก็ไม่ไป!!!" ฉันบอกออกมาอย่างเกรี้ยวกราด ตอนนี้ไนท์กำลังบังคับให้ฉันออกไปซื้อชุดเดรสเพื่อใส่ไปในงานวันเกิดของน้องสาวสายเลือดเดียวกันของฉันในวันพรุ่งนี้ ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่ไป ให้ตายยังไงฉันก็จะไม่ไป จะไม่ไปเหยียบบ้านหลังนั้นอีกแล้ว "เธอต้องไป ฉันบอกพ่อเธอแล้วว่าเธอจะไปแน่นอน!" ไนท์เอ่ยออกมาอย่างสั่งๆก่อนจะลากฉันให้ขึ้นรถของเขาไป แล้วสุดท้ายฉันก็มาหยุดอยู่ที่ร้านเสื้อผ้าแบรนด์หรูในห้างสรรพสินค้าชื่อดังซะได้! "แต่ฉันไม่อยากไปจริงๆนะ" ฉันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ไม่ใช่สิ จะร้องไห้จริงๆแล้ว ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกฉันมั่งเหรอ ว่าถ้าฉันไปเหยียบบ้านใหญ่นั่น ทุกๆคงจะมองฉันด้วยสายตายังไง... แถมฉันกับน้องของฉันก็โดนเลี้ยงดูคนละแบบอีกด้วย "เธอเกลียดน้องตัวเองเหรอ ถึงไม่อยากไปงานวันเกิด" ไนท์ถามฉันออกมาอย่างสงสัยในระหว่างที่เขากำลังเลือกชุดให้ฉัน "เปล่า ไม่ได้เกลียด" ฉันบอกออกมาตามตรง ใช่... ใครจะไปเกลียดน้องตัวเองได้ลงคอละ คนที่ฉันเกลียดคือพ่อแม่ต่างหาก... "ฉันจะไปเป็นเพื่อนเธอด้วย จะอยู่ใกล้ๆเธอเอง" ไนท์เอ่ยขึ้น คำพูดของเขาดูอ่อนโยนมากกว่าปกติ... "ชุดนี้เหมาะกับเธอดี เอาตัวนี้ละกัน" ไนท์เอ่ยบอกก่อนจะหยิบชุดที่เขาเลือกไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์ พร้อมกับรูดบัตรซื้อให้ฉันอย่างไม่ลังเล ราคาแพงน่าดูอยู่เหมือนกันนะ "นี่ ฉันต้องไปจริงๆเหรอ" ฉันถามออกมาอย่างเซ็งๆ ตอนนี้ฉันกำลังลองรองเท้าอยู่ แถมไนท์ก็ดูจะตั้งใจเลือกให้น่าดูด้วย "ก็ต้องไปสิ ถ้าเธอไม่ไป น้องของเธอคงจะเสียใจแย่" "แต่ว่า...." "ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ฉันจะอยู่ข้างๆเธอเอง" ไนท์เอ่ยออกมาพร้อมกับใช้นิ้วแตะปากฉันไม่ให้พูดอะไรอีกต่อไป เขาจะอยู่ข้างๆฉันจริงๆใช่มั้ย.... ถ้าฉันเกิดรู้สึกแย่ขึ้นมา เขาจะไม่ไปจากฉันใช่มั้ย ฉันจะเชื่อใจเขานะ....

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more