"เธอไม่ยอมกินข้าวเลยครับเสี่ย ไม่ว่าผมจะพูดยังไงเธอก็บอกว่าไม่กิน" ไซม่อนเข้ามารายงานให้ผู้เป็นนายฟัง เขายืนหว่านล้อมให้ไอญ่ายอมกินข้าวขู่เธอต่างๆเหมือนเคยทำแต่เธอก็ยังดื้อรั้นไม่ยอมกินจนเขาเหนื่อยและท้อ
"อืม" เขาตอบสั้นๆในลำคอพลางเปิดเอกสารในมือดูก่อนจะปิดและวางลงบนโต๊ะทำงานพร้อมเอนตัวพิงผนังเก้าอี้ "วันนี้กูฝากดูงานแทนกูที กูจะไปพักผ่อนสักหน่อย"
"ครับ" ไซม่อนตอบรับก่อนจะเดินออกไป
แบล็คหยัดกายขึ้นเต็มความสูงกระชับสูทให้เข้าที่ เขาเดินออกจากห้องทำงานตรงไปยังห้องพัก เขากดรหัสห้องเปิดเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยม เขากวาดสายตามองหาไอญ่าในห้องพัก เธอกำลังนั่งร้องไห้อยู่มุมหนึ่งข้างๆเตียง
"ฮึกฮือ~"
"....." เขานั่งลงบนโซฟาหยิบบุหรี่ออกมาคาบไว้พร้อมทั้งใช้ไฟแช็คลนปลายกระบอกของมัน กลิ่นเหม็นฉุนลอยมาเตะจมูกทำให้ไอญ่าหยุดร้องไห้ เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นหันไปมองเจ้าของควันบุหรี่
เธอมองเขาด้วยสายตาชิงชังก่
