ว่าจะไม่ร้องแล้ว แต่เพชรนราก็ห้ามน้ำตาตัวเองไม่ได้ มันไหลออกมาด้วยความรู้สึก ที่ตัวเธอเองก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดจากสาเหตุใด หญิงสาวปาดเช็ดน้ำตาออกอย่างลวกๆ แล้วเก็บเสื้อผ้าในกระเป๋าขึ้นแขวนไว้ อาธารทนเห็นของใช้ของภรรยาไม่ได้ นั่นเพราะใจของเขายังรักหล่อนอยู่นั่นเอง แล้วทำไมเธอจะต้องปวดใจหนึบๆ แบบนี้ด้วย จนเสื้อตัวสุดท้ายถูกแขวนไว้บนราว หญิงสาวก็ยังมานั่งสะอื้นฮักๆ อยู่บนเตียง
"ร้องไห้อีกแล้วนะนรา" อาธารเปิดประตูพรวดเข้ามาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง เพชรนราก้มหน้านิ่ง ผู้หญิงเข้มแข็งที่แม้แต่ผู้ชายในที่ทำงาน ยังยกนิ้วให้คนนั้นหายไปไหน ทำไมถึงได้เจ้าน้ำตานักนะ
"ไม่เอาน่านรา อย่าร้องเลย" อาธารเข้ามากอดหญิงสาวจากด้านหลัง ทิ้งสะโพกลงนั่งบนเตียงเดียวกัน ซุกหน้าอันหล่อเหลาลงบนซอกคอของหญิงสาว ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด อาธารเลยจูบต้นคอเนียนเบาๆ หนึ่งที
"นรา...ที่ผมเก็บของพวกนั้นออกจากห้อง เพราะ
