วันต่อมา
วันนี้ฉันมาที่บ้านป้าบัวตามที่โบ๊ทชวน แต่ว่าเรามาเร็วไปหน่อย น้องเบสท์ยังไม่กลับ ส่วนป้าบัวไปนวดที่ร้านนวดแผนไทยท้ายซอย
ฉันและโบ๊ทก็เลยนั่งเล่นกันอยู่ในบ้าน
“เมื่อวานคุยกับพี่ชายเป็นไงบ้าง แล้วเถียงกันเรื่องอะไรเหรอ” โบ๊ทเอ่ยถามขึ้นมา เขาเข้ามานั่งข้าง ๆ ฉัน
มาอยู่ในบ้านสองต่อสองแบบนี้ ฉันชักจะเกร็ง ทำตัวไม่ถูก อย่างแรกที่ทำคือขยับตัวออกห่างจากเขา
“ดีกันแล้ว เขาก็แค่ห่วงณิชามากไปหน่อย เลยเถียงกัน” ฉันตอบกลับไป
“งี้ก็อดปลอบด้วยการกอดอะดิ” เขากะพริบตาปริบ ๆ แล้วกางแขนออก
“แต๊ะอั๋งน่ะสิ” ฉันใช้นิ้วชี้สะกิดที่ปลายคางของเขา หยอกล้อเขาเล่น
“ยังไม่ได้แต๊ะอั๋งสักหน่อย” เขาหรี่ตามองฉัน ดูเจ้าเล่ห์อย่างไรชอบกล
“ถ้าแต๊ะอั๋งก็ต้องแบบนี้” เขาพูดขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับโอบกอดฉันเอาไว้
“โบ๊ท!” ฉันเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ พร้อมทั้งดันแขนเขาออก
“ฟังเสียงหัวใจดิ” เขากดศีรษะฉันลง ให้ใบหูของฉัน
