รักลับลวงใจ

รักลับ : EP5

NYCHA TALKS

ฉันมองมือเขาที่จับมือฉันไว้แน่น รั้งฉันไว้ไม่ให้เดินไปที่รถ

“?” เงยขึ้นมองหน้าเขาด้วยสีหน้าสงสัย

“งอนไรอะ”

ก็ยังดีนะที่เขามองออกว่าฉันงอน แต่ไม่ดีตรงที่ไม่รู้ตัวเองว่าทำอะไรลงไปให้ฉันต้องงอน

สนอกสนใจเพื่อนฉันจนออกนอกหน้า แบบนี้น่ะเหรอที่จะจีบฉัน

เหอะ เห็นแววมาแต่ไกล

ก็อย่างว่าอะ หน้าตาดีมีรถขับ ท่าทางก็บ่งบอกถึงระดับความเจ้าชู้

ตอนเข้าไปเจอกัน ฉันก็ใจเต้นแรงที่เขาทึกทักว่าฉันเป็นแฟน บอกใครต่อใครไปแบบนั้น แถมยังดูเสียอาการ เก็บทรงไม่อยู่อีก

แบบนี้จะไม่หวั่นไหวได้ไงล่ะ

แต่พอถามว่าเพื่อนสวยไหม เดินตามมาเจอเพื่อน แถมยังคุยกันแบบ... เหมือนรู้จักมานาน

ทีกับฉันที่คุยกันทุกวี่ทุกวัน ยังไม่เห็นค่อยพูดเป็นประโยคยาว ๆ แบบที่คุยกับจอมเลย

เหอะ!

“อ้าว เงียบเลย” โบ๊ททำหน้าแบบ... แบบไม่รู้เรื่องจริง ๆ ว่าฉันงอนอะไร

โอเค เพื่อไม่ให้ดูงี่เง่าจนเกินไป ฉันก็เลยฉีกยิ้มกว้าง ๆ ให้กับเขา

“ไม่ได้งอนอะไร แต่ณิชาขอกลับก่อนนะ เริ่มจะค่ำแล้ว” ฉันบอกเสียงใสเหมือนไม่ได้ขุ่นเคือง แล้วสะบัดมือออกจากการจับกุมของเขา

เปิดประตูรถตัวเองขึ้นนั่งประจำที่คนขับ โดยที่มีผู้โดยสารอย่างโบ๊ทขึ้นนั่งหน้าคู่กับฉัน

“นี่... จะไปไหน” ฉันถามด้วยความตกใจที่เขาขึ้นรถมาด้วยแบบนี้

“ก็ณิชายังไม่หายงอนอะ” เขาตอบกลับมา นี่ดูออกด้วยเหรอ ฉันว่าฉันเก็บอาการได้เก่งมาก ๆ แล้วนะ

“งอนไรอ่า อย่างอนโบ๊ทดิ โบ๊ทง้อไม่เก่งอะ” เขาถามต่อ

ฉันมองเขาแล้วชั่งใจคิด ถ้าบอกไปมันคงเป็นเรื่องตลกเรื่องหนึ่ง ที่หึงเขากับเพื่อนตัวเอง... ไม่สิ ฉันไม่ได้คิดว่าจอมจะไปยุ่งกับโบ๊ทหรอก ฉันแค่คิดว่าโบ๊ทดูเฟรนลี่กับสาวไปทั่วมากกว่า

“คิดว่าโบ๊ทสนใจเพื่อนณิชาใช่ไหม” เขาถามขึ้นมาอีกครั้ง

“ก็... เปล่า” ตอบกลับไปแบบไม่เต็มเสียงสักเท่าไหร่ ฉันกลัวว่าเขาจะสนใจสาวทุกคนต่างหาก ขนาดกับเพื่อนฉันเขายังแสดงออกแบบนั้นเลย

“โบ๊ทสนใจแต่ณิชา”

“...”

“ที่ไม่ค่อยได้คุยด้วยเพราะเก็บอาการไม่อยู่ มันตื่นเต้น เกร็ง ใจสั่น ที่ได้มาเจอตัวจริง”

“...”

“ตัวจริงน่ารัก น่ารักมาก น่ารักจนเกร็งไม่กล้าที่จะคุยด้วยเท่าไหร่ เวลาทำอะไรถึงได้ดูไม่เป็นธรรมชาติไง”

“...”

“กับคนอื่นไม่เป็นแบบนี้ เพราะไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย”

“...”

“แต่กับณิชา โบ๊ทรู้สึก”

“รู้สึกอะไร”

“ก็รู้สึกชอบไง”

ให้ตายสิ ฉันเขิน >ฉันจอดรถที่ลานจอดรถของคอนโด จับใบหน้าของตัวเองที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าสีหน้าเป็นปกติหรือยัง เพราะตอนที่อยู่กับโบ๊ท ฉันมั่นใจว่าหน้าฉันต้องแดง และแดงมากแน่ ๆ

มานั่งสารภาพความรู้สึกกันในรถ ก็ทำเอาเขินไม่น้อย กว่าเขาจะยอมลงจากรถไปได้ ก็นั่งจ้องตากันและยิ้มให้กันอยู่นานสองนาน

ฉันสะบัดหน้าไล่ความทรงจำแสนฟินออกจากหัว แล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ คว้าข้าวของลงจากรถ เดินไปตามทางเดินภายในตึก ตรงขึ้นไปยังชั้นที่ตัวเองพักอาศัย

ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ชายของฉันกลับเข้ามาหรือยัง ฉันอยู่ห้องเดียวกับเขาน่ะ แต่แยกห้องนอนกัน

พี่ราเชนทร์ก็อยู่กับแฟนเขา ซึ่งนั่นก็คือน้ำทิพย์ เห็นคู่นี้รักกันหวานแหวว บางครั้งก็แอบสวีทกันที่ครัว ที่หน้าประตู

ฉันเห็นแล้วก็อยากจะมีแฟนกับเขาบ้าง และเหมือนโชคชะตาฟ้าดินจะรู้ว่าฉันอยากมีแฟน ถึงได้ส่งโบ๊ทมา

ยังจำวันแรกที่โบ๊ททักมาในไอจีได้ดีอยู่เลย >แกร๊ก

ฉันเปิดประตูเข้าไปด้านใน น้ำทิพย์และพี่เชนทร์ก็มองมาที่ฉัน

“มาพอดี” น้ำทิพย์เอ่ยขึ้นมา พูดแบบนี้แสดงว่ากำลังรอฉันอยู่แน่ ๆ

“ไปไหนมาอะ” พี่เชนทร์ถามฉัน

“ช็อปปิงกับจอมมา” ฉันถือถุงเสื้อที่ซื้อมาตั้งหลายวันแล้วแต่ลืมเอาลงจากรถมาโกหกพี่ชาย

อยากจะบอกเขาอยู่หรอกนะ แต่รอให้ได้เป็นแฟนจริง ๆ ก่อนดีกว่าค่อยบอก

“มีใครมาจีบป้ะ” พี่เชนทร์ถามด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ

ดีนะที่ฉันไม่บอกเขาไปตรง ๆ ฟังแบบนี้ดูเหมือนจะมีอะไรเลย

“ถามทำไมอะพี่เชนทร์ หวงเหรอ” ฉันไม่ตอบเขา แต่ย้อนถามกลับไปแทน

“เออ หวง มีใครมาจีบป้ะ”

“ไม่บอก!” ฉันแกล้งทำหน้าทะเล้นใส่พี่เชนทร์ แล้วรีบเดินหนีเข้าห้องนอนของตัวเอง

ถ้าขืนอยู่ต่อต้องโดนเค้นถามแน่ ๆ

ไม่รู้เป็นบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้มาหวงฉัน แล้วแบบนี้เขาจะให้ฉันมีแฟนเหรอ เห็นทีจะบอกเรื่องโบ๊ทไม่ได้แล้วล่ะ

กลัวว่าถ้าบอกไป เขาจะบังคับให้เลิกยุ่ง ถ้าเป็นแบบนั้นฉันคงเสียใจมากแน่ ๆ

LINE

-JOM-

JOM : ถึงห้องยัง

NYCHA : เพิ่งถึงเลย

NYCHA : จอม

JOM : ว่า...

JOM : เรียกแบบนี้ มีไรปะเนี่ย

NYCHA : แกห้ามบอกเรื่องฉันกับโบ๊ทให้ใครฟังเลยนะเว้ย แม้กระทั่งน้ำทิพย์และแก้มใส ก็ห้ามบอก

JOM : เพราะ?

JOM : แกเคยบอกว่าถ้าไปเจอตัวจริงแล้วจะบอกทุกคนไม่ใช่เหรอ

NYCHA : อือ

NYCHA : ตอนแรกตั้งใจว่าจะบอก

NYCHA : แต่นี่อยู่ ๆ พี่เชนทร์ก็เกิดหวงฉันขึ้นมา ฉันกลัวว่าถ้าเขารู้ เขาจะสั่งให้เลิกยุ่งกับโบ๊ท ฉันไม่อยากเลิกยุ่งกับโบ๊ทอะแก

JOM : เออ ๆ ฉันเข้าใจ เอาเป็นว่าฉันจะปิดปากเงียบ เรื่องของแกกับโบ๊ท เรารู้กันแค่ 2คน เวลาแกไปไหนกับโบ๊ท แกเอาชื่อฉันไปอ้างได้เลย

NYCHA : ขอบใจมาก ๆ นะแก

JOM : ไม่เป็นไรน่า เพื่อนกัน

ฉันเลยต้องปิดบังเรื่องโบ๊ทไว้ เพราะดูท่าพี่เชนทร์จะไม่ยอมให้มีแฟนแน่ ๆ ขนาดทิพย์มาตามไปกินข้าว พี่เชนทร์ยังพูดกรอกหูฉันว่า “พี่หวง”

รู้แล้วน่าว่าหวง แต่น้องอยากมีแฟนง่า...

ฉันกลับเข้ามาในห้องนอน ก็เห็นแจ้งเตือนจากไอจี ซึ่งก็มีแค่คนเดียวแหละ

B.Boat : คิดถึงแล้ว อยากไปเจอแล้ว

อ่านข้อความแล้วหัวใจพองโต ล้มตัวลงนอนบนเตียง กดข้อความตอบกลับโบ๊ท

Nycha : พรุ่งนี้ไปไหนดี

B.Boat : เบื่อเค้กแล้ว?

Nycha : ช่าย

B.Boat : เบื่อเค้กได้ แต่ห้ามเบื่อโบ๊ทนะ โบ๊ทอยากเจอณิชาทุกวันเลย

กรี๊ด ๆ ๆ ฉันเขิน นอนดิ้นชักกะแด่ว ๆ กับข้อความหยอดของเขา

Nycha : ไม่เบื่อหรอกน่า

B.Boat : พรุ่งนี้ไปห้างไหม

Nycha : ไปร้านเค้กเหมือนเดิมดีกว่า

ฉันไม่กล้าไปห้าง กลัวว่าจะไปเจอกับพวกพี่เชนทร์เข้า ไปที่ที่คนไม่พลุกพล่านจะดีกว่า

B.Boat : อ้าว

Nycha : ตกลงเป็นร้านเดิมนะ

B.Boat : ได้ ๆ

เขาก็คงงงกับฉันอะแหละ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแบบนี้ เราคุยกันต่ออีกหน่อย แล้วแอดไลน์กันไว้ จะได้คุยทางไลน์ไม่ต้องคุยทางไอจีแบบนี้...