ผมขับรถออกจากคอนโด มุ่งหน้าไปทางห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งซึ่งไม่ห่างจากคอนโดของผมมากนัก
“เฮ้ย ๆ อย่าเปิด” สายตาเหลือบไปเห็นว่าณิชาจะเปิดเก๊ะหน้ารถ ผมเลยเอ่ยขึ้นมาเสียงดัง จนณิชาตกใจแล้วปล่อยมือออก
“เสียงดังทำไม ตกใจหมด” ณิชาหันมาถามผม
“โบ๊ทก็ตกใจเหมือนกัน ห้ามเปิดนะ นั่งนิ่ง ๆ เลย” ผมกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ
แต่ณิชาก็ไม่ฟังผม เธอเปิดออกทันที ผู้หญิงนี่ยังไงวุ้ย เปิดนั่นรื้อนี่ หมดกันถุงยางกรู!
“โบ๊ท...” ณิชามองถุงยางในเก๊ะ แล้วหันมามองหน้าผม
“เอาไว้ใช้กับณิชาไง”
บ้าบอ! แก้ตัวอย่างไรให้ณิชาทำหน้าเหมือนคนจะช็อก ตาโตจนแทบถลนออกมา ปากก็อ้ากว้างค้างไว้แบบนั้น
ผมรีบจอดรถเข้าที่ข้างทาง ลูบแก้มณิชาเบา ๆ ดึงสติให้กลับมา
“ยอมรับว่าเมื่อก่อนใช้บ่อย แต่ตั้งแต่ทักไอจีไปจีบณิชา โบ๊ทก็ไม่เคยใช้อีกเลยนะ” ผมพูดกับณิชาด้วยน้ำเสียงจริงจัง นี่คือเรื่องจริงอะ ผมไม่ได้ยุ่งกับใครเลยตั้งแต่คุยกับณิชา
“สด
