หนีรักเฮียข้างบ้านสุดเถื่อน

แค่อกหัก

กริ่งๆ กริ่งๆ

นาฬิกาปลุกที่แผดเสียงลั่นห้อง ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกว่าอยากตื่นเลยสักนิด ฉันดึงผ้าห่มขึ้นคลุมหัวตัวเอง เพื่อปิดกั้นเสียงรบกวนหนวกหูของนาฬิกาบ้านั่น หลับตาลงอย่างเป็นสุข เมื่อเสียงนาฬิกาปลุกเงียบลงไป

ให้มันรู้ซะบ้างว่าคนเขาไม่อยากตื่น ไม่รู้จะปลุกอะไรนักหนา

ปึ่งๆ ปึ่งๆ

แก๊ก!

ฉันได้ยินเสียงทุบประตูหลายที ก่อนจะมีเสียงเปิดเข้ามาในห้องของฉันอย่างถือวิสาสะ ไม่อยากเปิดผ้าห่มออกไปดูเลย ว่าใครกันที่ช่างกล้าเสียมารยาทรบกวนการนอนของฉัน ฉันยังคงแกล้งนอนหลับต่อไป เพราะตอนนี้ไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น

พรึ่บ!

“ตื่นได้แล้วน้องรัก เราไปเที่ยวกันเถอะ”

เสียงหนวกหูของพี่ชาย มาพร้อมกับแสงสว่างสาดส่องเข้ามาในดวงตา ฉันมองคนที่ดึงผ้าห่มออกจากตัวด้วยใบหน้าที่แสดงออกว่าโกรธ จะมาชวนเที่ยวอะไรตอนนี้ มันใช่เวลาเหรอ?

“ไม่ไป!”

“แต่เราอุดอู้อยู่ในห้องมาสามวันแล้วนะ ไปเที่ยวกับเฮียนะ”

ใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชายดูสลดลงนิดๆ ก่อนจะยิ้มร่าเริงไม่ต่างจากคนบ้า พี่ชายฉันอารมณ์ดีแหละ ไม่รู้อารมณ์ดีอะไรนักหนา ยิ้มเหมือนคนบ้าได้ทั้งวี่ทั้งวัน

“ไม่ไป เบื่อ!”

ฉันแย่งผ้าห่มในมือของพี่กลับมาคลุมโปงอีกครั้ง เพื่อหลบหนีทุกอย่าง ฉันเหนื่อย ฉันเบื่อ ฉันไม่อยากออกไปไหน ฉันอยากนอน

“แค่อกหักไหมมินิ”

ฉันผุดลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจว่าตัวเองใส่ชุดนอนแบบไหนอยู่ มองไปทางเสียงทุ้มต่ำของใครอีกคน ฉันไม่รู้ไงว่าพี่ฉันไม่ได้มาปลุกฉันคนเดียว ถ้ารู้ฉันจะไม่นอนอยู่เฉยแบบเมื่อกี้แน่นอน

“มาทำไม พวกเฮียออกไปเลยนะ มี่อยากอยู่คนเดียว”

ฉันมองหน้าเฮียไมค์พี่ชาย สลับกับเฮียเสือเจ้าของคำพูดเมื่อครู่ ก่อนจะมองเลยไปที่ผู้ชายอีกคน ที่เป็นสาเหตุให้ฉันอดอู้อยู่ในห้องนอนมาตลอดสามวัน

เฮียสิงค์!

“ไปเที่ยวกันนะมินิ”

พี่ชายฉันยังคงทำตัวดื้อด้าน มองฉันด้วยสายตาอ้อนวอน ส่วนสายตาของฉันนะเหรอ มันไม่เคยละไปจากใบหน้าของใครคนนั้นเลยสักครั้ง เขายังคงทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่หักอกฉันแท้ๆ ยังกล้าเสนอหน้ามาเจอฉัน ทั้งๆที่บอกให้ฉันอย่าเข้าไปวุ่นวายในชีวิตเขา

“มี่จะไป ถ้าเฮียอนุญาตให้มี่จัดเต็ม”

ฉันหรี่ตามองพี่ชาย ถ้าเขาอนุญาตให้ฉันแต่งตัวในแบบที่ฉันอยากแต่งได้ ฉันถึงจะยอมไปเที่ยวกับเขา

“แต่ชุดมี่มันมีแต่โป๊ๆไง”

ใช่ เสื้อผ้าฉันตอนนี้มีแต่เสื้อผ้าแบบที่เฮียไมค์บอก ซึ่งเมื่อก่อนฉันไม่เคยมีเสื้อผ้าแบบนั้นหรอก ฉันก็แต่งตัวปกติเหมือนคนทั่วๆไปนั่นแหละ แต่ที่ฉันหันมาใส่เสื้อผ้าแบบนั้น นั่นก็เพราะเขาคนนั้น ซึ่งฉันเองก็เพิ่งจะรู้ตัว ไม่ว่าฉันจะเปลี่ยนตัวเองให้สวยและน่าสนใจแค่ไหน ถ้าเขาไม่รัก สวยแค่ไหนเขาก็ไม่รัก

“แล้วไง?”

ฉันพูดอย่างไม่แคร์ ตอนนี้ฉันไม่ได้อยากทำตัวสวยเพื่อให้เขาหันมามองนะ ฉันอยากสวยเพื่อให้ผู้ชายคนอื่นมองต่างหาก อยากเปิดโอกาสให้ตัวเองบ้าง เพราะชีวิตที่ผ่านมาของฉัน ไม่เคยรักใครเลยนอกจากเฮียสิงค์

“เฮียหวง!”

“แล้วเฮียจะได้หวงหนักกว่านี้ ออกไปได้แล้วค่ะ เจอกันตอนเย็น”

พูดจบฉันก็ยกผ้าห่มคลุมโปงอีกครั้ง ด้วยเข้าใจว่าที่เฮียไมค์มาชวนนั้น คือการชวนไปเที่ยวกลางคืน ซึ่งมันก็ยังเหลืออีกหลายชั่วโมงกว่าจะค่ำ ฉันอยากนอนเอาแรงสักหน่อย เพราะสามวันที่ผ่านมา ฉันแทบจะไม่ได้นอนเลย

“ใครมันทำให้น้องกูเป็นงี้วะ!”

เฮียไมค์โวยวาย เพราะไม่รู้ไงว่าใครเป็นคนอกหักฉัน ฉันไม่ได้บอกใครว่าฉันสารภาพรักกับเฮียสิงค์ไปแล้วถูกเขาหักอก ฉันบอกพี่ชายแค่ว่าฉันถูกหักอกมา คนที่รู้เรื่องจึงมีเพียงแค่ฉันกับเจ้าตัวที่ยืนพิงประตูห้องฉันอยู่ ด้วยท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาว ใบหน้าหล่อเหลาดูเย็นชาไม่ต่างจากปกติ ซึ่งจนถึงตอนนี้ ฉันก็ไม่รู้ว่าเฮียแกมีอะไรให้ฉันหลงรัก

“ช่างเถอะน่า”

“อย่าให้กูรู้นะ ว่าแม่งเป็นใคร กูจะเล่นให้แม่งเลือดอาบ หักอกน้องกูได้ไงวะ!”

เหอะ! ถ้าเฮียไมค์รู้ เฮียมากกว่าที่จะเลือดอาบ รายนั้นเขาก็มีมือมีตีนนะ เขาคงอยู่เฉยให้กระทืบอยู่หรอกมั้ง

“เฮียเลิกโวยวายสักที พูดยังกับไม่เคยเห็นคนอกหักงั้นแหละ สิ่งที่เฮียควรทำตอนนี้คือออกไปจากห้องมี่ได้แล้ว แล้วก็….ถ้าอยากจะช่วยมี่จริงๆ เอาเบอร์เฮียกายมาให้มี่สิ”

ฉันปรายตามองเฮียสิงค์เพียงครู่ เพื่อดูปฏิกิริยา แต่เมื่อไม่เห็นอะไรบนใบหน้าเย็นชา ฉันก็แบมือออกไปทางพี่ชายตัวเอง

“เฮียก็ยังว่างนะมี่”

ดวงตาสีน้ำตาลของเฮียเสือดูจริงจังมาก มากซะจนฉันหวั่นไหว ชื่อเรียกที่เปลี่ยนไปทำให้รู้สึกว่าเขาไม่ได้พูดเล่น แต่ฉันไม่เลือกเฮียเสือหรอกนะ เพราะอะไรนะเหรอ เพราะเขาหน้าตาเหมือนคนที่หักอกฉันไง เหมือนกันราวกับแกะออกมาจากแม่พิมพ์เดียวกัน นั่นเพราะว่าสองคนนั้นเป็นฝาแฝดกันยังไงล่ะ

“โทษที มี่ไม่กินของเหลือ”

เพราะสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก ฉันจึงไม่ค่อยเกรงใจพวกเฮียเท่าไหร่ และเฮียเสือก็เป็นของเหลือจริงๆ ไม่รู้ว่าร่างกายน่าขย้ำนั้นถูกใครกินไปแล้วบ้าง