“นี่! ไม่จับกินหรอกน่า ออกมาให้ดูหน้าชัดๆสิ”
“ไม่ ไม่เอา”
“มึงถอยเลย ไม่เห็นเหรอว่าเธอกลัว”
“ไรวะ กูแค่อยากมั่นใจ ว่าใช่เด็กที่มึงจีบเมื่อสองปีที่แล้วหรือเปล่า กูว่าหน้าคุ้นมากนะ อย่าบอกนะว่าใช่”
“อืม มึงจะเลิกกวนได้ยัง เห็นไหมว่าน้องเขากลัวมึง”
“จริงเหรอวะ อย่างนี้ต้องฉลองแล้วไหม ไปกันคืนนี้กูเลี้ยงเอง”
“มึงไม่แหกตาดูเหรอ ว่ากูพาเธอมาซื้อเสื้อผ้า ถ้ารู้แล้วก็ไสหัวไปซะ มันเกะกะพวกกู”
ฉันยืนฟังเงียบๆ พี่นทีให้เกียรติฉันมาก แม้เขาจะพูดมึงกูกับเพื่อน แต่พอพูดถึงฉัน เขาใช้คำและน้ำเสียงที่ต่างออกไป ฉันจึงค่อยๆคลายความหวาดกลัวลง ขยับออกห่าง ก่อนจะส่งยิ้มไปทางเพื่อนของเขา
“หนูขออยู่กับพี่เขาสองต่อสองนะคะ”
“…”
“…”
ตึกตัก ตึกตัก
ฉันเงยขึ้นมองพี่นที เมื่อได้ยินเสียงหัวใจที่ดังกว่าปกติ ทั่งที่รอบตัวยังมีผู้คนเดินผ่านไปมา แต่เพราว่าฉันยังอยู่ใกล้เขามาก ฉันเลยได้ยินเสียงที่เหมือนเสียงเต้น
