“อ๊ะ! คะ ค่ะพี่นที”
ฉันสะดุ้ง เมื่อมือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง เอื้อมมาจับดึงฉันเข้าหาตัว ใบหน้าที่กดลงมาวางบนไหล่เร็วพอๆกับมือ ทำให้ฉันถือโทรศัพท์แทบไม่ได้ ไม่ได้ยินเสียงพี่นทีเลย ทั้งที่พยายามจะฟังให้รู้เรื่องกว่านี้ แต่สติของฉันกลับถูกคนตรงหน้าตรึงไว้เกือบทั้งหมด
[ฮัลโหล ฮัลโหลมี่ ฟังอยู่ไหม]
“อ๊ะ คะ ค่ะ มี่ฟังอยู่”
ฉันช้อนสายตาขึ้นมองอย่างดุๆ คนที่หันมามองหน้าฉันยิ้มเจ้าเล่ห์ มือข้างหนึ่งกั้นฉันไว้ ในขณะที่อีกข้างถูกค้ำยันไว้ด้วยศอก ฝ่ามือข้างนั้นวนเบาๆบริเวณหลังคอจนฉันขนลุกเกรียว พูดกระตุกกระตัก
[เพื่อนพี่มันเร่งให้มี่ส่งงานภายในวันนี้ มี่พอจะทำให้มันทันไหม คือถ้าไม่ทันมันบอกว่าให้คืนเงินมัดจำก้อนแรก พร้อมค่าผิดสัญญาอีกสองเท่า]
ฉันหน้าซีดทันทีที่ได้ยินคำพูดพวกนั้นของพี่นที ถ้าไม่ทันแล้วคืนมัดจำที่ได้มาฉันพอไหว แต่ให้คืนสองเท่าไม่ไหวหรอก ฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้น ไม่กล้าขอใครด้วย ลำ
