สามชั่วโมงต่อมา
แม้ฉันจะบอกตัวเองอยู่เสมอว่าอย่ารีบร้อนมันอันตราย แต่เพราะความห่วงและร้อนใจทำให้ฉันเหยียบคันเร่งเต็มที่ เท่าที่จะพอมีโอกาสให้ทำ ผลของการขับรถเร็วกว่ากฎหมายกำหนดในทุกๆช่วงเวลาที่สามารถทำแบบนั้นได้ มันทำให้ฉันมาถึงโรงพยาบาลโดยใช้เวลาเดินทางเพียงแค่สามชั่วโมง
ลงจากรถได้ฉันก็รีบร้อนไปยังตึกผู้ป่วย เฮียเสือไลน์มาบอกรายละเอียดทั้งหมดแล้ว ฉันเลยรู้ว่าเฮียไมค์พักอยู่ที่ตึกไหน ชั้นอะไร และห้องอะไร อาการฉันก็รู้แล้วว่าเขาเป็นอะไรบ้าง โชคดีมากที่แค่ขาหัก และมีรอยช้ำตามตัว แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี
ผลัก! ผลั๊ว!
ฉันเปิดประตูห้องพิเศษเข้าไปแบบไม่ได้เคาะประตู ความแรงของมันทำให้ประตูเกิดเสียง คนที่อยู่ภายในห้อง หันมามองฉันเป็นตาเดียวกัน
ยกเว้นผู้ชายคนนั้น ที่เขานั่งก้มหน้านิ่งๆอยู่บนโซฟา สายตาไม่ได้มองมาที่ฉันเลย
“ทำไมทะเล่อทะล่าเข้ามาอย่างนี้? ไม่มีมารยาท!”
ผู้หญิง
