“สมน้ำหน้า”
ทั้งที่รู้สึกอย่างที่พูด แต่มือฉันกลับเอาแต่ลูบเบาๆบนรอยพวกนั้น คงจะเจ็บมากเลยสิท่า แต่ละรอยทั้งเขียว ทั้งช้ำ จนดูน่ากลัว เขาออกไปข้างนอกทั้งๆอย่างนี้ ช่างเป็นผู้ชายที่หน้าไม่อายจริงๆ
“ลูบอะไรนักหนา เดี๋ยวก็ฝ่าไฟแดง แม่งเลยนิ”
ฉันสบเข้ากับดวงตาหยาดเยิ้ม ริมฝีปากกระจับสวยเหมือนจะยิ้มน้อยๆ มือหนาเลื่อนขึ้นมากุมมือฉันแน่น ก่อนจะออกแรงบังคับให้มันต่ำลง และวางลงบนแท่งเนื้อที่ซ่อนตัวอยู่ใต้กางเกง
“อ๊ะ มี่ไม่เอานะ”
“ถ้าไม่อยากเอา ก็ชักให้หน่อยสิ มันแข็งมาก นอนไม่หลับ”
ดวงตาและน้ำเสียงเว้าวอนอย่างน่าประหลาด ใบหน้าแดงก่ำ ก็ดูออดอ้อนออเซาะ ฉันก้มหน้าลงหลบสายตาอย่างยอมแพ้ ดวงตาแบบนั้นใครมันจะไปสู้ไหว
ฉันขยับมือขึ้นลงตามการบังคับ ขยับไปสักพักเฮียสิงค์ก็ปล่อยมือออก เขารูดซิปลงปลดตะขอออกจากกัน จากนั้นก็งัดเจ้าสิ่งนั้นออกมา แล้วบังคับให้ฉันกำมันไว้ ออกแรงชักนำให้ฉันขยับมือขึ้นลง
“
