เพียงใจมาถึงห้องด้วยตนเอง ไม่ได้กลับพร้อมอิทธิเหมือนอย่างที่บอกกับชนิตาไว้ ส่วนตัวไม่ใช่คนชอบพึ่งพาใครเท่าไรอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้จริงๆแล้วเล็กน้อยมากสำหรับเธอ วางของลงจึงค่อยเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำชำระล้างร่างกาย จะได้กินยาแล้วพักผ่อนให้หายเสียที ตัวรุมๆร้อนๆนี่ทรมานเอาการอยู่เหมือนกัน
เดินเหม่อเข้ามาในห้องน้ำก็เอาแต่คิดวนเวียนเรื่องของวิชญ์กับชนิตา บางทีเขาอาจชอบชนิตาจริงๆก็ได้ ส่วนเธอ...กลืนน้ำลายแล้วไม่อยากคิดต่อไป เธอนั่นแหละที่เสียอยู่ฝ่ายเดียว คงต้องปล่อยวางมันแล้วยอมรับสภาพที่เกิดขึ้นนี้ให้ได้
อะไรที่เสียไปแล้ว มันเรียกคืนกลับมาไม่ได้ ข้อนี้เธอรู้
อนาคตก็จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก
ส่วนเรื่องชนิตา เธออาจคิดมากไป หากว่าวิชญ์เอ่ยปากขอคบกับชนิตา ก็แสดงว่าเขาสนใจในตัวชนิตาจริงๆ คงไม่มีอะไรต้องกังวลใจอีก ส่วนเธอเองควรทำตัวเงียบๆแบบนี้...ต่อไป
จู่ๆน้ำตาจากไหนนักไหลออกมาเป็นสายขณะที
