“ใครอนุญาตให้เข้ามาในห้องนี้”
เสียงถามเฉียบขาดแม้ไม่ดังห้วนแต่แฝงนัยแห่งความไม่ชอบใจนัก ตรงด้านหลังของเด็กสาวที่เพิ่งรับเข้ามาทำงานได้ไม่นาน จำได้ว่าเจ้าหล่อนมักทำงานเกินหน้าที่อยู่ร่ำไป ใบหน้าสวยสดใส พูดจาฉะฉานมีแววฉลาดใคร่รู้ในแววตากระจ่างชัดอยู่เสมอ เด็กสาวคนนั้นชะงักก่อนปั้นหน้ายิ้มหวานแล้วค่อยๆหันไปทางต้นเสียง พนมมือไหว้อย่างชดช้อย
“สวัสดีค่ะคุณเพียงใจ”
“พี่ถามว่าใครอนุญาตให้เข้ามาในห้องนี้” เพียงใจแทนตัวเองว่าพี่กับพนักงานที่อายุน้อยกว่าทุกคน โดยไม่เลือกว่าอยู่ในตำแหน่งใด ทั้งพนักงานเก่าหรือใหม่ได้รับการปฏิบัติเท่าเทียมกันหมด
“ไม่มีใครอนุญาต หนูเข้ามาช่วยเก็บแฟ้มขึ้นชั้นเท่านั้นเองค่ะ”ตอบเสียงราวกับไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ท่าทีมั่นอกมั่นใจฉายชัดไม่แปรเปลี่ยน
“ถ้าแค่นั้น เสร็จธุระแล้วก็เชิญ”
เด็กสาวหน้าตาสวยสดใสคนนั้นยิ้มห
