ราเชนทร์ก็สำนึกได้ขึ้นมาว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่...เขากำลังเปลือยกายให้ผู้หญิงตรงหน้า...กำลัวจะได้เห็นทุกสุดส่วนของเธอในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้ ร่างสะโอดสะองอ่อนเปลี้ยเพลียแรงไม่รู้สติที่ทั้งตัวหลงเหลืออยู่เพียงบราเซียสีขาวกับกางเกงชั้นในเข้าชุดสีเดียวกัน อกอวบทะลักล้นขอบบราตั้งชันบดเบียดประชิดได้รูปมองดูเกินตัว
สองขาเรียวขาขาวสะอาดตาขยับแนบชิดเพราะผิวเนื้อเผชิญกับความหนาวในสภาวะไม่มีเสื้อผ้าปกป้อง ส่วนกลางลำตัวอวบนูนได้รูป มองเห็นปอยขนรำไรผ่านแพนตี้บางๆ ราเชนทร์กลืนน้ำลายลงคอ
เขากำลังลงทัณฑ์ตัวเองให้ทรมานตายหรือไร ก่อนหน้าได้ตั้งกฎเกณฑ์เอาไว้เป็นของต้องห้าม เพราะอยากให้เธอเป็นความทรงจำดีๆ ในชีวิต ไม่อยากให้มาแปดเปื้อนราคีใด ๆ ทั้งสิ้น บัดนี้...ทำกำลังใช้เท้าลบความตั้งใจนั้นแล้วใช่ไหม
"อาย...เหนียวตัว..." เธอเปรยเลื่อนลอย มือไม้ลูบไล้ตามร่างกายบางครั้งก็กอดห่อเมื่อรู้สึกหนาว
".
