"เฮีย...หนู...หนู..." เธอครางสั่นเรียกหาเขา มือไม้อ่อนเพลี้ยหลังพิงกำแพงอย่างคนสิ้นแรงแทบจะขาดใจตายอยู่รอนๆ ความรู้สึกล้ำลึกที่ถูกส่งต่อเมื่อครู่ มันยากบรรยายให้เข้าใจ และเธอยังซาบซ่านโหยหา
"ว่ายังไงหนูอาย...ชอบใช่ไหม หืม" เขาก้มจูบหน้าผากสาวน้อยอีกครั้ง ใบหน้าเธอยามนี้ชื้นไปด้วยเหงื่อผุดพราย แรงหายใจหอบรวยริน และแววตาฉ่ำเยิ้มนั้นดูไร้เดียวสา แต่แฝงไว้ซึ่งมนต์สะกดดั่งนางมารร้ายผู้มากด้วยเล่ห์กล
"หนูไม่รู้...เฮียทำอะไรหนู..." น้ำเสียงยังคงลากยานน้อยๆ เช่นคนเมาสุรา สติของหญิงสาวหาได้สมบูรณ์สมประดีไม่จนถึงตอนนี้ "จะให้หยุดก็ได้นะ..." เห็นสีหน้าที่สับสนและตื่นตระหนกนั้นแล้ว จิตใจส่วนดีที่เหลืออยู่น้อยนิดก็เกิดควบคุมวงจรตัณหาในตัวขึ้นมาได้ทันที พูดไปชายหนุ่มก็แทบเอาเท้าอุดปากตัวเอง เขาทำได้ที่ไหนกันเล่า!!
"ไม่..." เด็กสาวส่ายหน้า ยกมือกอดตัวเองเอาไว้แน่น ส่งผลให้คนมองยิ่งงุ่
