บทที่ 28

1050 Words

แก้ววัลลาถูกจูงให้เดินตามโดยไม่รู้ทิศทาง คล้ายๆ เหมือนเดินวนอยู่ที่ไหนสักแห่ง และก้าวลงบันไดหลายสิบขั้น จากนั้นก็เดินต่อไปอีก รับรู้ถึงความมืดรอบๆ ด้านแม้จะถูกปิดตาด้วยผ้าดำก็ตาม มือใหญ่ของผู้นำทางเย็นเฉียบชื้นเหงื่อจนน่าเอะใจว่าเขาไม่สบายหรือเปล่า แต่หญิงสาวก็ไม่ได้เอ่ยปากถาม คิดว่าราเชนทร์น่าจะรู้ตัวดีว่าสามารถทำอะไรได้แค่ไหน                                                                สักพัก...ผ้าปิดตาก็ถูกเอาออก โลกใบใหม่ที่ไม่เคยได้เห็นตลอดเวลาที่อยู่ในกาสิโนเปิดเผยแก่เธอ ช่างน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก            ส่วนนี้คล้ายจะเป็นห้องรับแขกขนาดใหญ่ โอ่โถงมากๆ คล้ายกำลังยืนอยู่ในท้องพระโรงของเทพนิยายสักเรื่อง รอบๆ ตัวเต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหรา และของประดับที่เธอไม่อาจตั้งราคาให้มันได้ (เพราะไม่รู้จัก) ระยิบระดับไปหมด ทั้งกว้างใหญ่ และทอดยาวเป็นทางสุดลูกหูลูกตา            นี่มันที่ไ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD