"เจ้ายังนับข้าเป็นพ่อตาอีกรึ"
"ท่านตา!"
"เม่ยเอ๋อร์"
เสวียนสวี่ยังมิทันได้โต้ตอบอันใดเสียงของเจินเม่ยก็ดังขึ้นดึงเทียนอ้าวหลุนให้หันไปสนใจนางยิ่งกว่าบุตรเขยที่อยู่นอกสายตาเขา
หากไม่ใช่เพราะบุตรสาวอย่างเจินซู่ชอบพอเสวียนสวี่และมีสมรสพระราชทานเกิดขึ้น ชาตินี้ทั้งชาติเขาก็ไม่ยอมรับเสวียนสวี่เป็นบุตรเขยเด็ดขาด
คนหัวแข็งแถมยังคบหากับองค์ชายที่ถูกเนรเทศ ช่างน่ารังเกียจสำหรับเทียนอ้าวหลุน
"ท่านตามาช่วยข้ากับท่านแม่ใช่หรือไม่เจ้าคะ"
กำลังจะจนมุมจนความจริงเกือบจะถูกเปิดโปง เพียงแค่เห็นเทียนอ้าวหลุนท่านตาที่รักหลานสาวคนนี้ยิ่งกว่าชีวิตปรากฎตัวขึ้นที่นี่เจินเม่ยก็กลายเป็นดั่งนางพญาขึ้นมาทันที
"เจินเม่ย นั่นแม่เจ้ารึ"
เพราะมีคนยืนบังเตียงนอนที่มีคนเจ็บนอนพักอยู่ทำให้อ้าวหลุนมองไม่เห็นบุตรสาวตั้งแต่เข้ามา ครั้นพอได้เห็นเต็มสองตาเข่าเขาแทบทรุดรีบปล่อยกอดหลานสาวออกห่างตรงปรี่เข้ามานั่งข้างเจินซู
