PSYCHO ROMANCE+ :: CHAPTER 1 [100%]
1161 Words
“ฉันเองค่ะ ฉันรับรองเอง...” ฉันไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงได้เสนอหน้ารับหน้าที่ดูแลเด็กเลวคนนี้ด้วย แต่ในเมื่อลงแรงไปแล้วก็ใช่ว่าจะปล่อยไปแบบนั้น ฉันจะทำให้เขากลับมามีชีวิตปกติอีกครั้งให้ได้ อย่างน้อยก็ให้เขาเรียนให้จบม.ปลายแค่นั้นก็พอแล้วจริงๆ
หลังจากที่คุยกับอาจารย์ห้องปกครองเสร็จแล้ว ตอนนี้ฉันกลายเป็นผู้ปกครองของปืนไปโดยปริยาย ถ้าเกิดมีอะไรเกิดขึ้น ฉันจะต้องเป็นคนแรกที่รู้ว่าปืนทำอะไรผิดไว้ ปืนออกมานั่งสวมรองเท้าผ้าใบก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จับจ้องมองฉันด้วยสีหน้าไม่พอใจสุดๆ
“จุ้นไม่เข้าเรื่อง รู้จักกันหรือไงถึงได้รับรองฉันแบบนั้น”
“ไม่รู้จัก แต่ตอนนี้รู้จักแล้ว... ตอนนี้นายเป็นเด็กในการปกครองของฉัน เพราะงั้นห้ามดื้อและก็ห้ามทำตัวเหลวไหลด้วย”
“เหอะ คิดว่าแค่นี้จะทำอะไรฉันได้หรือไง? ตื่นได้แล้ว บัวสวรรค์” ปืนพูดชื่อจริงฉันด้วยน้ำเสียงกวนๆ แต่สีหน้ายังคงความหงุดหงิดและนิ่งเฉยเอาไว้ เขาเดินออกจากห้องปกครองไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนได้ต้นไม้ โดยมีฉันที่เดินไปยืนมองเขาอยู่
“เข้าเรียนสิ มานั่งเพื่ออะไร?”
“เธอไม่ได้ยินเหรอไง อาจารย์บอกว่าพรุ่งนี้ให้ฉันเรียนได้ตามปกติ”
“แต่นายก็ควรมีสามัญสำนึกที่จะต้องเข้าเรียนบ้างสิ!” ฉันมองสบตากับเขาที่ถอนหายใจออกมาก่อนจะฟุบหน้าลงกับกระเป๋าบนโต๊ะ ส่วนฉันก็นั่งลงข้างเขาประคองใบหน้าหล่อให้เงยหน้าสบตากับฉัน แน่นอนว่าฉันจะพูดต่อว่าเขาเป็นอันต้องหยุดชะงัก เมื่อสายตาของฉันกับเขาสบตากัน หัวใจมันเต้นรัวพลางให้คิดถึงเรื่องเมื่อเช้าจนร่างกายมันร้อนไปหมดทั้งตัวเลยตอนนี้
“เป็นอะไรหน้าแดงๆ อย่าบอกนะว่าลมแดด?”
“จะ จะบ้าเหรอ! ก็แค่เหมือนจะหน้ามืดต่างหากเล่า” ปืนสะบัดหน้าออกจากฝ่ามือของฉันและฟุบหน้าลงกับกระเป๋าต่อ แต่เป็นฉันไงที่เอื้อมมือไปจับที่อกซ้ายของตัวเอง จู่ๆ มันก็เต้นแรงที่มองใบหน้าหล่อใกล้เกินไป ไหนจะจูบเมื่อเช้าอีก บ้าจริงบัว เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่เนี่ย!
“ไอ้ปืน! แม่งโดนไล่ออกปะ... ว้าว”
“สวยว่ะ เมียใหม่เหรอ?”
“เมียใหม่ห่าไร ก็แค่คนที่ชอบจุ้นจ้านชีวิตกู!” สองหนุ่มหล่อที่แต่งกายไม่เป็นระเบียบ ดูท่าน่าจะเป็นเพื่อนของปืนวิ่งตรงมาหาเขาก่อนจะชะงักและมองฉันด้วยสีหน้าตกใจ เด็กหนุ่มทั้งสองยิ้มให้กับฉันพลางทำหน้าครุ่นคิด
“เอ๋? พี่สาวที่เคยเจอที่ร้านจิ้มจุ่มกับยิ้มเปล่าวะ”
“เออๆ กูว่าใช่นะ พี่สาวสวยๆ ที่จะเลี้ยงจิ้มจุ่มเราอะ พี่จำผมได้ปะ” ฉันส่ายหน้าไปมา เอาจริงๆ นะก็จำได้แต่ไอ้เด็กเลวที่นั่งเท้าคางมองคนในโรงเรียนอยู่แค่คนเดียวล่ะ
“จำไม่ได้อะ แต่ฉันชื่อบัวนะ พวกนายชื่ออะไรกันเหรอ?”
“ผมนัทครับ”
“ทีนครับ” สองหนุ่มหล่อยิ้มทักทายฉันอย่างเป็นมิตร ก่อนที่เราจะนั่งคุยกันอย่างออกรส จะมีก็แต่ปืนที่ทำหน้าเบื่อหน่ายจนฉันถอนหายใจออกมา มองดูนาฬิกาที่ข้อมือก็พบว่าใกล้เวลาที่ฉันจะไปเดินห้าง กินข้าวแล้ว
“งั้นฉันขอตัวก่อนแล้วกัน เจอกันที่บ้านปืนนะ เดี๋ยวจะซื้ออาหารไปกินกัน”
“โหย พี่สาวใจดีง่ะ สวยด้วย พวกผมจะรอนะ”
“ใครใช้ให้ไป ถามเจ้าของบ้านด้วยนะ” ฉันมองสบตากับปืนที่เบ้ปากและลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“แต่ตอนนี้ฉันเป็นคนดูแลนายนะปืน”
“คนดูแล?”
“ใช่ ตอนนี้ฉันเป็นคนดูแลปืน ยังไงก็ฝากพวกนายพาเขาเข้าเรียนด้วยนะ อย่าไปมีเรื่องที่ไหนอีก” ปืนเดินหนีฉันไปทันทีก่อนที่ฉันจะเดินตามร่างสูงที่เดินพ้นออกจากโรงเรียนไปแล้ว เขาหยิบบุหรี่ในกระเป๋ามาจุดสูบจนฉันแย่งมันออกจากปากของเขา
“ทำบ้าอะไรของเธอวะ!”
“เป็นเด็ก หัดสูบบุหรี่ได้ไง?”
“แล้วไง แค่สูบบุหรี่... เหล้าก็กินมาแล้ว เธออย่ามาทำตัวยุ่งกับชีวิตของฉันให้มากเลยว่ะ” ฉันมองปืนที่เดินหนีไปแต่ก็เดินตามเขาไปดึงเสื้อสูทเขาอย่างแรง จนร่างสูงเซมาเกือบจะชนฉัน ฝ่ามือแกร่งประคองเอวฉันไว้ พร้อมกับใบหน้าหล่อที่ขยับเข้ามาใกล้จนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนของเขา
“อยากโดนแบบเมื่อเช้าหรือไง?”
“ปะ ปล่อยเลย!” ปืนผละกอดจากฉันพลางมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า มุมปากยกยิ้มราวกับสมเพชฉัน
“ที่มายุ่งกับฉัน หวังอะไรกันแน่วะบัว?”
“หวัง? ฉันหวังอะไร?”
“อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ น่าจะมีผู้ชายมาจีบนะ หรือไงไม่มีใครมาจีบ ก็เลยมาตามติดฉัน” ปืนยิ้มเหยียดมุมปากกอดอกมองฉันอย่างไม่ละสายตา นี่เด็กบ้านี่กำลังดูถูกฉันงั้นเหรอเนี่ย?
“ฉันก็แค่อยากช่วยให้นายเรียนให้จบ”
“อ่อเหรอ แค่นั้น” ฉันมองปืนที่ก้าวเท้าเข้ามาหาฉัน สีหน้านิ่งเฉยกับท่าทางที่คุกคามทำให้ฉันถอยหลังหนีแต่ทว่าเขาก็คว้าเอวฉันไว้แน่น พลางจับจ้องดวงตาของฉัน
“รู้ไหมว่านอกจากยิ้มแล้วฉันไม่เคยให้ใครเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของฉัน เพราะงั้นอย่าคิดว่าตัวเองจะเอาฉันอยู่!”
“...”
“ผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตของฉัน นอกจากยิ้มกับจอยแล้ว... เธอเป็นคนเดียวที่ฉันโคตรเกลียดเลยว่ะ” จอย? ชื่อของผู้หญิงอีกคนทำให้ฉันใจหาย ก็รู้มานะว่าปืนไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวายในชีวิต นอกจากยิ้มแล้วยังมีคนที่ชื่อจอยอีกเหรอ ใครกัน?
“อยากจะหน้าด้านวุ่นวายกับฉันนัก ได้ ฉันจะจัดให้อย่างสาสม”
“อะไร?” ปืนยกยิ้มก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ฉัน จนจมูกโด่งคมชนกับจมูกของฉัน แน่นอนว่ามันสร้างความหวั่นไหวให้ฉันอย่างมากเลยด้วย เขามันเป็นเด็กเลว และที่สำคัญมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้ฉันหัวใจสั่นไหวขนาดนี้
“แล้วเธอจะได้รู้ว่าเด็กเลวอย่างฉัน ทำได้ทุกอย่าง เพื่อไสหัวผู้หญิงอย่างเธอให้ออกไปจากชีวิต”
“!”
“มาดูกันบัว ว่าเธอจะทนฉันได้สักกี่น้ำ หึ”
- Writer
