“อ่ออาจารย์คะ ขอความเป็นธรรมด้วยนะคะ บอกตามตรงว่าถ้าไม่เป็นธรรมให้กับปืน ฉันเองก็ไม่อยากจะใช้อำนาจในทางที่ผิด คุณคงรู้ดี” อาจารย์สบตากับฉันและพยักหน้ารับ ถึงแม้ครอบครัวฉันจะไม่ใช่คนที่มีอิทธิพลแต่นามสกุลวงศ์กฤชก็โด่งดังไม่แพ้ใคร โดยเฉพาะเรื่องการสนับสนุนเงินกองทุนให้กับโรงเรียนรัฐและเอกชน ซึ่งหนึ่งในนั้นคือโรงเรียนที่ปืนเรียนอยู่ ดังนั้นอาจารย์และผอ. ถึงได้เข้าใจฉันที่อ้อนวอนให้ปืนได้เรียนต่อ แต่เรื่องนี้ไม่มีใครรู้
“ใหญ่มาจากไหนกันเชียว ก็แค่เด็กเมื่อวานซืน”
“ฉันเป็นเด็กวันนี้ค่ะ ไม่ใช่เมื่อวานซืน... เมื่อวานมันเลยมาแล้ว” ฉันยักไหล่และนั่งไขว่ห้างกอดอกรออาจารย์เพื่อรอความจริง ก่อนจะหันไปมองปืนที่ใบหน้าเขียวช้ำไปหมด
“ไม่ได้มาหาแค่อาทิตย์เดียว สร้างเรื่องเลยนะ”
“ใครสร้าง”
“ก็ที่ฉันต้องมานั่งตรงนี้ไม่ใช่เพราะนายหรือไง?” ปืนถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนที่ฉันจะหันไปรื้อของในกระเป๋าหยิบพลาสเตอร์ย
