“เออคือเราบอกไม่ได้นะคะคุณลูกค้า...”
“ก็บอกว่าให้บอกมาไง ฉันเป็นลูกสาวของเขา และพ่อของฉันกำลังพาเมียน้อยไปอยู่ที่ห้องไหน พูดมา!”
“บัว” น้ำเสียงเข้มของปืน ทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย แต่ตอนนี้ไม่มีเวลามาสนใจเขา ตอนนี้สิ่งที่ฉันสนใจคือพ่อของฉันกำลังทำอะไรที่มันทุเรศสิ้นดี พนักงานที่รู้ว่าฉันเป็นใครก็บอกชั้นและเบอร์ห้อง
“พ่อเธอเหรอ?”
“อือ” ฉันไม่รู้ว่าปืนยังคงตามฉันมาอยู่ ฉันไม่รู้เลยว่าตอนนี้ตัวเองโกรธมากแค่ไหน รู้แค่ว่าฉันจะต้องจัดการอะไรบางอย่างให้พ่อรู้สักทีว่าฉันไม่ใช่คนโง่ที่จะไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“ฉันว่าเธอควรใจเย็น พ่อเธออาจจะไม่ได้ต้องการแบบนั้น”
“ไม่เลยปืน นายไม่รู้อะไรเลย... นายยังเด็กเกินไปที่จะรู้เรื่องของผู้ใหญ่”
“แล้วเธอที่เป็นผู้ใหญ่กว่า ทำไมถึงไม่ระงับอารมณ์ตัวเองให้ดีๆ ก่อนล่ะ”
“แล้วทีนายล่ะ ตอนไปมีเรื่อง ทำไมไม่รู้จักระงับอารมณ์ตัวเอง และนึกถึงอนาคตตัวเองให้มากกว่านี้ล่
