“ฉันแค่กลัวกับเหตุการณ์วันนี้ คือนายจะว่าฉันหน้าด้านก็ได้นะ แต่ฉันนอนไม่หลับจริงๆ” ปืนยังคงยืนกอดอกอยู่ที่หน้าประตูห้องของตัวเอง อันที่จริงเหตุการณ์วันนี้มันทำให้ฉันนึกถึงเรื่องราวที่เป็นอดีต อดีตที่อยากจะลืมไป... แต่มันกลับไม่หายไปแถมยังย้อนมาทำให้ฉันรู้สึกกลัวกับเรื่องราวแบบนี้อีกครั้ง
“เฮ้อ เรื่องมากชะมัด งั้นเธอไปนอนห้องฉัน เดี๋ยวฉันย้ายไปนอนที่ห้องพี่เอง”
“บอกแล้วไงว่าอยากนอนด้วย!”
“...” ฉันเผลอตวาดปืนออกไป ไม่ใช่เพราะว่าอยากให้เขาย้ายตัวเองไปนอนที่ห้องพี่สาว แต่แค่อยากจะนอนกอดใครสักคนที่สามารถทำให้ฉันหายกลัวจากเรื่องแบบนี้ ถ้าเป็นแต่ก่อนฉันคงนอนกอดพี่นับแสนหรือไม่ก็ไพเรท แต่ทว่าทั้งคู่ก็เป็นแค่พี่และเพื่อน แต่สำหรับปืนแล้ว เขาเป็นมากกว่าที่ฉันคิด
“ขอโทษแต่...”
หมับ
ปืนไม่พูดอะไร แต่กลับลากฉันเข้ามาในห้องของตัวเอง ผลักฉันลงกับเตียงนอน และตัวของเขาก็นอนหันหลังตะแคงข้างให้ฉันที่มอ
