“เหรอ? ฉันอยู่เมืองนอกนาน ไม่รู้อะ” ฉันยิ้มให้กับปืนที่ทำหน้าฟึดฟัดและตักข้าวต้มด้วยความลำบาก เนื่องจากปากเป็นแผล ฉันมองใบหน้าหล่อก่อนจะวางฝ่ามือไปที่หน้าผากก็พบว่าตัวไม่ร้อน แต่ให้กินยาแก้ปวดก็พอ เมื่อปืนกินข้าวเสร็จตามด้วยยา ฉันเลยให้เขาหันหลังให้พร้อมกับทายาให้เขาไปด้วย ภายในห้องเงียบสงบโดยไม่มีเสียงอะไรเลย
“เรียนเป็นยังไงบ้าง?”
“น่าเบื่อ”
“เชอะ เด็กนี่ ขยันเรียนให้มากๆ นะ จบม.ปลายจะได้เข้ามหาลัย จบมามีงานดีๆ ทำ... ตอนนี้นายอาจจะยังไม่คิดถึงอนาคต เดี๋ยวพออายุมากขึ้นนายจะรู้เอง” ปืนเงียบโดยไม่ฟังฉัน เอามือถือมากดเล่นจนฉันอยากจะขย้ำคอเขาให้เลือดสาด
Rrr
“ฮัลโหลจอย... อือ ก็มีเรื่องนิดหน่อยไม่เจ็บมากหรอก” ฉันชะงักมือตัวเองที่กำลังทายาให้กับปืน มองแผ่นหลังของเขาที่กำลังพูดคุยกับคนในสายอย่างดีใจ ทีกับฉันแทบจะกินกบาลพอปลายสายโทรมาอ่อนหวานซะจนฉันรู้สึกโกรธ จิ้มนิ้วลงไปที่แผ่นหลังของปืนอย่า
