ตอนที่ 6
1016 Words
ดอกแก้วตกใจเช่นกัน…
หล่อนกระถดกายหนีเขา รีบคว้าผ้าห่มมาปกปิดร่างกายด้วยความอับอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี
ร่างบอบบางค่อยๆ ขยับลงจากเตียงมายืนตัวลีบอยู่มุมห้องด้วยความกลัวว่าจะถูกพ่อเลี้ยงเดชทำโทษ หลังจากรู้ความจริงว่าหล่อนไม่ใช่เจ้าสาวของเขา
พ่อเลี้ยงคลอนศีรษะแรงๆ…
พยายามสลัดภาพเบื้องหน้าเหมือนไม่เชื่อว่ามันคือความจริง ทว่าภาพของหญิงสาวตรงหน้าก็ยังไม่พร่าเลือนไปจากดวงตา ช่วยยืนยันชัดเจนว่านี่คือความจริง มันเกิดขึ้นแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เจ้าสาวของเขา
“อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนนี้ผู้หญิงที่ฉันทำ… เอ่อ… คือเธอ… ”
พ่อเลี้ยงถามย้ำ…
“ค่ะ… ”
ดอกแก้วตอบกลัวๆ…
พ่อเลี้ยงจ้องมองใบหน้าของหล่อน เขาเคยเห็นดอกแก้วตั้งแต่เด็กๆ แม้จะไม่บ่อยนักแต่ก็ยังจำได้ว่าหล่อนคือลูกสาวของลุงแผนกับป้าพร
แต่ที่พ่อเลี้ยงรู้สึกแปลกใจก็เพราะว่าดอกแก้วในวันนี้ดูแตกต่างจากเด็กกะโปโลในวันก่อนเป็นอย่างมาก
เพราะว่าหล่อนเติบโตเป็นสาวแล้ว ผิวพรรณนวลเนียนเอิบอิ่มไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง สวยจนผิดหูผิดตากันเลยทีเดียว
ทั้งสะโพกอกเอวสุดจะเย้ายวนใจแค่ไหนตัวของพ่อเลี้ยงย่อมรู้ดีกว่าใคร… เพราะว่าเมื่อคืนนี้เขาเพิ่งได้สำรวจตรวจค้นเรือนร่างของหญิงสาวคนนี้ทุกซอกทุกมุม
“บอกฉันมา… ทำไมเธอมาอยู่ในห้องของฉัน”
พ่อเลี้ยงถามเสียงเข้มขึ้น แววตาดุคาดคั้นจะเอาความจริง
“คือ… เอ่อ แม่ให้แก้วมาเข้าหอแทนพี่ดาวค่ะ”
ในเมื่อเหตุการณ์มาถึงขึ้นนี้แล้ว ดอกแก้วจำต้องสารภาพความจริง เมื่อทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผนที่วางเอาไว้
“แล้วพี่สาวเธอไปไหน… ”
พ่อเลี้ยงเดชหมายถึง ‘ทัดดาว’ พี่สาวของดอกแก้วคนที่เข้าพิธีวิวาห์กับเขา
“พี่ดาวหนีไปกรุงเทพฯ แล้วค่ะ… ”
ดอกแก้วตอบเสียงสั่น ความลับแตกแล้ว ถึงตอนนี้คงต้องพูดความจริง
“แล้วทำไมต้องหนี… ”
หัวคิ้วของพ่อเลี้ยงชิดเข้าหากัน
“ก็เพราะว่าพี่ดาวไม่ได้รักพ่อเลี้ยงค่ะ… ”
ดอกแก้วจำต้องบอกความจริง
“อะไรนะ… ก่อนจะแต่งงานฉันก็ถามแล้วนะว่าไม่ขัดข้องใช่ไหม… ไม่รักไม่ชอบก็บอกกันตรงๆ ไม่เห็นจะต้องหนีเพราะว่าฉันเองก็ไม่ได้บังคับ… ”
พ่อเลี้ยงรู้สึกเสียหน้า…
ไม่มีใครคิดว่าจะมีผู้หญิงคนไหนจะกล้าปฏิเสธเจ้าของไร่ที่ทั้งหล่อทั้งรวยครบเครื่องอย่างเขา
“พี่ดาวไม่กล้าขัดป้าพรค่ะ… ”
“จะยังไงก็แล้วแต่… และที่ฉันไม่ชอบเอามากๆ ก็คือทำไมต้องให้เธอมารับหน้าแทน… แล้วทำไมต้องให้เธอมาเข้าหอกับฉัน ทำแบบนี้เรื่องมันจะยิ่งบานปลายใหญ่โต… ”
พ่อเลี้ยงกล่าวเช่นนี้เพราะเขารู้ว่าได้ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งเสียหายไปแล้ว
“ที่ต้องทำอย่างนี้เพราะว่าป้าพรกลัวว่าพ่อเลี้ยงจะเอาเงินสินสอดคืนค่ะ… ถ้ารู้ว่าพี่ดาวหนีไปแล้ว… ”
“อ๋อ… ก็เลยเอาเธอมาเข้าหอแทน… บ้าฉิบ… ”
พ่อเลี้ยงสบถออกมาอย่างเหลืออดกับความเห็นแก่ตัวของป้าพร
ก่อนจะเดินท่อนเอ็นเหวี่ยงไหวตรงไปเอื้อมมือคว้าผ้าขาวม้าที่พาดไว้ปลายเตียงขึ้นมาคาดเอว ปิดบังช่วงล่างอันเปลือยเปล่า คว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาป้าพรให้มาพบในอีกครึ่งชั่วโมงข้างหน้า
“แม่เลี้ยงของเธอไม่ควรทำแบบนี้ จะเอาความซวยมาให้ฉันโดยไม่รู้ตัว… แล้วนี่เธออายุถึงสิบแปดปีแล้วหรือยัง… จะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ไหมวะกู”
พ่อเลี้ยงไม่รู้ว่าดอกแก้วอายุเท่าไร
“สิบแปดย่างสิบเก้าแล้วค่ะ… ”
หญิงสาวตอบ พ่อเลี้ยงเดชโล่งใจกับคำตอบที่ได้ยินจากปากของหล่อน
“เรื่องเมื่อคืนฉันไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นเธอ… เอาเป็นว่าฉันขอโทษ… ”
คำพูดของเขาทำเอาดอกแก้วอึ้ง…
มันรู้สึกจุกแน่นอยู่ในอกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เพราะว่าเมื่อคืนพ่อเลี้ยงหื่นจัด
เขาจัดหนักมาก เขาทำกับหล่อนสารพัด แต่เอาคำว่า ‘ขอโทษ’ มาอ้างราวกับว่ามันลบล้างกันได้กับสิ่งที่เขาทำลงไปแล้ว
แต่คิดอีกทีก็เป็นเพราะหล่อนนั่นแหละที่กลัวแม่เลี้ยงจนต้องยอมเล่นไปตามแผนการสุดพิเรนทร์
“ฉันรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้… เอ่อ… มันทำให้เธอเสียหายเพราะเธอเป็นผู้หญิง เอาเป็นว่าฉันจะให้เงินเธอเป็นค่าเสียหาย แล้วฉันสัญญาว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ… ”
พ่อเลี้ยงเองก็คิดไม่ออกว่าจะจัดการกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ยังไง เพราะเขาไม่รู้ว่าเป็นหล่อน
“หนูไม่รับเงินของพ่อเลี้ยงหรอกค่ะ… เพราะว่าหนูไม่ได้ขายตัว… ”
ดอกแก้วตอบเสียงแผ่ว…
พร้อมกับเดินมาคว้าผ้าขนหนูขึ้นมากระโจม ค่อยๆ กวาดสายตามองหาเสื้อผ้าของตัวเองที่เมื่อคืนโดนเจ้าของไร่จอมหื่นกระชากออกจากร่างแล้วโยนลงไปกองข้างเตียง รีบคว้ามาสวมใส่แล้วเดินออกมาจากห้องของพ่อเลี้ยง เข้ามานั่งอยู่ในห้องรับแขกรอให้ป้าพรมาถึง
ในเวลาต่อมา
ภายในห้องรับแขกกว้างขวาง เมื่อป้าพรมาถึงบ้านหลังใหญ่ของพ่อเลี้ยง
“ป้าพร… ”
เสียงดุและแววตาโกรธของพ่อเลี้ยง ทำเอาป้าพรหลบสายตาวูบ เพราะรู้ตัวว่าผิด เหงื่อซึมอยู่ในอุ้งมือทั้งสองข้างทั้งที่อากาศไม่ร้อน
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น… ป้าไม่น่าทำเรื่องพิเรนทร์แบบนี้… ”
พ่อเลี้ยงกราดน้ำเสียงใส่ป้าพรอย่างไม่ไว้หน้า
“ปะ… ป้าขอโทษค่ะ… ก็ทัดดาวมันหนีไปตั้งแต่ตอนหัวค่ำ ป้าไม่รู้จะทำยังไง ป้ากลัวว่าจะโดนพ่อเลี้ยงเล่นงาน ก็เลยต้องให้นังแก้วมาเข้าหอแทนทัดดาว… ”
ป้าพรตอบเสียงสั่น…
- Writer
