ตอนที่ 9

1116 Words

แอบจินตนาการว่ามันคือท่อนเอ็นของพ่อเลี้ยงที่กำลังเติมเต็มเข้ามาในความนุ่มแน่นของรูเนื้อสีชมพู “ซี้ดดด… อูย… พ่อเลี้ยงจ๋า… ” หล่อนเอื้อมมือขึ้นมาลูบไล้สองเต้าสลับไปมา มืออีกข้างกระแทกขวดโรลออนสไลด์เข้าออกในกลีบสาวเป็นจังหวะ “อ๊า… อ๊า… อ๊า… อ๊า… อ๊า… ” เสียงร้องครางที่ดังลอดออกมาจากห้องนอน ทำให้คนที่กำลังเดินมาหาหล่อนแปลกใจ ค่อยๆ แนบหูเข้ากับบานประตู “นังแก้ว… นั่นเอ็งเป็นอะไรวะ… ” ป้าพรที่ยืนอยู่หน้าห้อง ทั้งเรียกและเคาะประตู ทำเอาคนที่อยู่ในห้องตกใจ สิ่งที่กำลังทำหยุดชะงักลงกลางคัน ร่างเปลือยเปล่ารีบขยับลงจากเตียง คว้าผ้าขนหนูมากระโจมอก “เดี๋ยวจ้ะป้า… ” ดอกแก้วตกใจ… หล่อนพยายามควบคุมท่าทางและน้ำเสียงให้เป็นปกติ ก่อนจะเดินมาเปิดประตูห้อง “เอ็งเป็นอะไรวะนังแก้ว… ” เมื่อบานประตูเปิดออก ป้าพรหรี่ตามองลูกเลี้ยงด้วยความสงสัย ชะโงกใบหน้าเข้ามาในห้องด้วยสายตาสำรวจตรวจค้น ราวกับกำลังสงสัยว่าดอกแก้วอาจจะแอบซ่อนผู้ชายเอาไว้ในห้อง “เมื่อกี้ทำอะไรอยู่… ” ป้าพรยังไม่หายสงสัย “หนูกำลังจะอาบน้ำจ้ะ… ” “แต่เมื่อกี้มีเสียงแปลกๆ… ” “อ๋อ… คงเป็นเสียงจากโทรศัพท์จ้ะ… หนูเปิดดูละครทีวี… เอ่อ… ป้าพรมีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ… ” ดอกแก้วรีบเปลี่ยนเรื่อง ก่อนที่จะโดนแม่เลี้ยงซักไซ้อะไรมากไปกว่านี้ “เดี๋ยวถ้าอาบน้ำเสร็จแล้วช่วยทำลาบคั่วให้ที เสร็จแล้วช่วยเอาไปให้พ่อเลี้ยงด้วยนะ… ” วันนี้ป้าพรอยากให้ดอกแก้วช่วยทำลาบคั่วกับน้ำพริกหนุ่มซึ่งเป็นของโปรดของพ่อเลี้ยงเดช ดูเหมือนว่าช่วงนี้ป้าพรต้องเอาอกเอาใจพ่อเลี้ยงเป็นพิเศษ ตอบแทนที่เขาไม่เรียกสินสอดคืน ทั้งที่ลูกสาวของหล่อนหนีเข้ากรุงเทพฯ ไปแล้ว แม้จะติดต่อได้แล้วแต่ทัดดาวก็ยืนยันว่าจะไม่กลับมาที่ไร่แห่งนี้ “จ้ะ… เดี๋ยวหนูอาบน้ำก่อนนะจ๊ะ” ดอกแก้วรู้สึกดีใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเมื่อรู้ว่าจะได้ไปเจอผู้ชายที่หล่อนแอบคิดถึงเขาทุกลมหายใจเข้าออก… หลังจากคืนนั้น ในเวลาต่อมา ดอกแก้วมาถึงบ้านของพอเลี้ยงในตอนค่ำ ตอนที่หล่อนเข้ามาเขานุ่งผ้าขาวม้าตัวเดียว ยังนั่งดูบอลอยู่หน้าจอทีวีในห้องรับแขก ในมือถือเบียร์กระป๋อง ยกขึ้นกระดกดื่มขณะเชียร์บอลไปพลาง “แม่ให้แก้วทำลาบคั่วมาให้พ่อเลี้ยงจ้ะ… เดี๋ยวแก้วเอาไปใส่จานไว้ให้ในนะจ๊ะ… ” บอกแล้วค้อมกายเดินผ่านหน้าพ่อเลี้ยงเข้ามาในครัวที่อยู่ด้านหลัง และในระหว่างที่ดอกแก้วกำลังแกะถุงอาหารเทใส่จานกระเบื้องสีขาว ตอนนั้นหล่อนหารู้ไม่ว่าเลี้ยงเดชเดินเข้ามาแอบยืนมองหล่อนอยู่ครู่ใหญ่ๆ พ่อเลี้ยงเดชเพ่งมองเรือนร่างสุดเซ็กซี่ของแก้วแล้วยกเบียร์ขึ้นซด สะดุดตากับเอวคอด ก้นงอนสวยเต็มตึงเห็นกลีบก้นเป็นรูปเป็นร่างอยู่ภายใต้ผ้าถุงลายดอกสีแดงเลือดนก เสื้อยืดแขนกุดที่หล่อนสวมใส่นั้นคอกว้าง ทำให้เห็นเนินอกอะร้าอร่ามและหัวไหล่กลมกลึงขณะหญิงสาวเอี้ยวกายไปมาหยิบโน่นจับนี่โดยไม่รู้ว่ามีคนแอบมอง ผิวพรรณของดอกแก้วขาวเนียนเหลือเกิน ‘ฉันมองข้ามเธอไปได้ยังไงนะหนูแก้ว… ’ เสียงรำพึงในใจอย่างแสนเสียดาย… พ่อเลี้ยงจ้องมองเรือนร่างเอิบอิ่มไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง เรือนร่างที่ทำให้เขารู้สึกมีอารมณ์ทางเพศขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาทำกับหล่อนในคืนนั้น จะว่ามองข้ามก็ไม่เชิง… อันที่จริงนั้นคงเป็นเพราะว่าพ่อเลี้ยงเดชแทบไม่ได้เห็นหล่อน เพราะดอกแก้วเหมือนดอกไม้งามที่ถูกซ่อนเอาไว้ท้ายสวนหลังบ้าน ไม่ค่อยได้ออกมาอวดโฉมสะคราญให้ผู้ชายเห็นเหมือนกับทัดดาวผู้เป็นพี่สาวของหล่อน วันๆ ดอกแก้วมักจะช่วยงานป้าพรอยู่แต่ในบ้าน และลุงแผนพ่อของแก้วก็หวงลูกสาว จึงไม่ค่อยมีใครได้เห็นดอกแก้ว เพราะว่าหล่อนเองก็ค่อนข้างเก็บเนื้อเก็บตัวอยู่แต่บ้าน ดอกแก้วจัดการเทอาหารใส่จานจนเรียบร้อย และในระหว่างที่หล่อนจะเอี้ยวตัวกลับมาบอกเจ้าของบ้าน สองแขนกำยำของคนที่แอบย่องสืบเท้าเข้ามาหาจากทางด้านหลังอย่างห้ามใจเอาไว้ไม่ไหว ก็ล็อกร่างของหล่อนเอาไว้แน่น “อุ๊ย… ปล่อยนะคะพ่อเลี้ยง” ดอกแก้วร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ เขาเข้ามาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีหล่อนก็โดนกอดเอาไว้แน่น “ทำไมต้องปล่อย… ก็เมื่อคืนนั้นเธอยังกอดฉันแน่น… แถมยังฝากลอยเล็บไว้ที่หลังฉันตั้งมากมาย” คำพูดที่ได้ยิน… ทำเอาหญิงสาวรู้สึกอับอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี คืนนั้นหล่อนคงเผลอข่วนหลังของเขาเข้าจริงๆ ก็ตอนนั้นมันเสียวมาก เสียวใจจะขาดจนเผลอทำอะไรน่าอายอย่างที่เขาว่า “แก้วจะกลับบ้านแล้ว… ” ดอกแก้วรีบบอกเขา… เสียงสั่นเครือเหมือนคนที่ไม่อาจควบคุมอาการตื่นเต้นเอาไว้ได้ ไม่รู้ว่าทำไมหัวใจของหล่อนต้องเต้นแรงทุกทีที่อยู่ใกล้เขา “ยังไม่ให้กลับ… เธอยั่วฉันขนาดนี้จะให้กลับง่ายๆ ได้ยังไงแม่สาวน้อย… ” เขาตอบเพียงสั้นๆ… น้ำเสียงบ่งบอกว่ามีอารมณ์ สองแขนกอดร่างของ ‘สาวน้อย’ ที่เขารู้ดีว่าสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ข้างในนั้น ‘ไม่น้อย’ เลยสักนิด “อะไรนะ… หนูไม่ได้ยั่วพ่อเลี้ยงสักหน่อย… ” หญิงสาวย้อน “ไม่ยั่วแล้วทำไมไม่ใส่กางเกงใน… เสื้อในก็ไม่ใส่ เมื่อกี้ฉันเห็นเธอยืนบิดไปบิดมา… ใส่ผ้าถุงรัดเปรี๊ยะจนเห็นง่ามก้นทำเอาฉันทนไม่ไหว… ” เจ้าของบ้านโทษว่าเป็นความผิดของดอกแก้วที่ปลุกความหื่นของเขา ลำตัวกำยำเบียดเข้ามาแนบชิด ทำเอาเส้นขนของดอกแก้วลุกซู่ ใจเต้นระทึก “เธอทำให้ฉันมีอารมณ์… รู้ตัวไหม… ” เสียงกระเส่ากระซิบข้างหู… สองแขนยังล็อกร่างเอิบอิ่มไว้ในอ้อมแขน เบียดกายกำยำเข้ามาหาอีกครั้ง จงใจให้แก่นกายแข็งเป็นลำดุนดันครูดง่ามก้นกลมกลึงของหล่อน “อุ๊ย… ” ดอกแก้วอุทานด้วยความตกใจ “หอมจัง… ฉันชอบกลิ่นสาวของเธอ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more