ร่างหนาลงจากหลังเสี่ยวไป๋และแอบมองนางในความมืด ทำเสียงสัตว์ป่า ทำเสียงนกฮูก ร่างบางถอยกรูดและทำท่าสั่นไหว นางเรียกหาม้าอย่างรีบเร่ง
"เจ้าม้า...เจ้าม้า...เจ้าเฮย...ฮือ เจ้าชื่ออันใดกัน เจ้าม้าบ้า...!!!! "
"เฮ่อ เจ้าสตรีสมองกลวงเอ๋ย ขี่ม้าในจวนตนออกมา แต่มิรู้ว่าฟูจวินของตนเองมีม้ากี่ตัว มิรู้ว่าม้ามีชื่อว่าอันใด เจ้าเคยสนใจข้าบ้างหรือไม่ เจ้าสตรีโง่เง่า เจ้าลาอกภูเขาไฟ !!! "
เซี๊ยะกงเคี้ยวฟันและก่นด่านางในพุ่มไม้ ร่างบางฟังเสียงกรอบแกรบ นางหันไปมาอย่างวิกลจริต เซี๊ยะกงเร่งเหยียบใบไม้หนักขึ้น หนักขึ้นอีก
นางก้มหัวลงต่ำ และร่ำไห้ทันที
"ฮือออ ข้ากลัวแล้ว ข้ากลัวแล้ว เจ้าม้า เจ้าม้า ฮือออ โฮ เซี๊ยะกง เจ้าคนโอหัง เจ้าคนหยิ่งยะโส ไอ้คนบ้าราคะ ช่วยข้าด้วย ไอ้คนนิสัยไม่ดี โฮๆๆๆ "
เซี๊ยะกงนั้น คราแรกจะเข้าไปปลอบนาง คราต่อมาขยับปากจะด่านาง ยกมือจะทุบหัวนางซักคราหนึ่ง มิคาดมิเสียงควบม้าว
