คนนี้...วีวี่จอง

โรงเรียนธัญศิลาวิทยา, อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช จังหวัดนครศรีธรรมราช "อีแซนดี้... มึงบอกกูว่าอีตาคนนี้มันชื่ออะไรนะ" 'สาธิตา จันทรโสภากุล หรือวีวี่' ที่กำลังจดจ้องไปยังภาพถ่ายของชายรูปหล่อคมคายคนหนึ่งที่มีศักดิ์เป็นพี่น้องร่วมสายเลือดของคนรักของเพื่อนสาวคนสนิท เอ่ยปากถามแซนดี้ออกมาด้วยความรู้สึกที่อยากจะทำความรู้จักกับชายหนุ่มให้มากกว่านี้... "ไหน..." แซนดี้ที่กำลังวุ่นอยู่กับการส่งข้อความไปถามไถ่ความเป็นไปของชายอันเป็นที่รัก เลือกที่จะวางโทรศัพท์มือถือของตัวเองลงก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับสิ่งที่เพื่อนสาวกำลังเอ่ยถาม "อ๋อ...คนนี้พี่เฟย์...เฟย์ตัน เป็นน้องชายคนแรกของพี่ไฟท์เตอร์น่ะ ส่วนถัดไปคือพี่เฟียสต้าซึ่งมึงก็คงจะรู้อยู่แล้วกูพูดถูกไหม? คนนั่นโฟร์ตอล ฟอร์โต้ ส่วนคนนั้นที่ไม่ค่อยยิ้มชื่อฟริสเต้" "ทำไมอีวีวี่... อย่าบอกนะว่ามึงคิดจะจีบอีตาคนนี้" สาลี่...เพื่อนร่วมกลุ่มอีกหนึ่งคนเอ่ยแทรกขึ้นหลังจากที่แซนดี้กล่าวจบ "ถ้ามึงคิดจะทำแบบนั้นจริงๆ สาลี่ขอบอกเอาไว้ก่อนเลยว่ายากย่ะ อีตาคนนี้มันไม่ใช่ผู้ชายปกติโดยทั่วไปที่มึงเคยไปหลอกล่อหรอกนะอีวีวี่" "ทำไม?" แซนดี้ที่ได้ยินสาลี่กล่าวราวกับว่าสืบรู้เรื่องราวอะไรที่เกี่ยวกับเฟย์ตันมาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัย "มึงรู้อะไรมาอย่างนั้นใช่ไหมอีสาลี่" "ก็ไม่เชิง แค่กๆ... ร้อยนึง" สาลี่ที่เห็นแบบนั้นจึงได้ทีรีดไถค่าข่าว ก่อนที่นาทีต่อมาธนบัตรสีน้ำตาลจำนวนสองใบจะถูกยื่นมาตรงหน้าเธออย่างพร้อมเพรียงกัน "มึงเอาไปเลยพันนึงอีห่า! คราวนี้มึงจะบอกกูได้รึยังอีสาลี่...เหม็น" วีวี่ที่อยากจะรู้จนแทบจะทนไม่ไหวก็เริ่มที่จะหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมาเอาเสียดื้อๆ และอาการของเธอในตอนนี้นี่เองที่สาลี่นั้นปรารถนาเป็นอย่างยิ่งที่จะได้เห็นมัน... "อีตาคนนี้มันได้ชื่อว่าเป็นเสือยามราตรีเลยนะอีวีวี่ โรงแรมม่านรูดขึ้นชื่อโดยส่วนใหญ่ก็เป็นของมันที่ก่อตั้งขึ้นมาสนองตัณหาให้กับตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้นมันแค่ฟันแล้วก็ทิ้ง... อย่างมึงน่ะเอามันไม่อยู่หรอกอีวีวี่" สาลี่กล่าวเตือนวีวี่ด้วยความหวังดี เพราะถึงแม้ทั้งเธอและเพื่อนสาวอีกสองคนจะมีพฤติกรรมที่ชอบล่อล่วงให้ผู้ชายเจ็บปวดไม่ต่างไปจากเฟย์ตัน แต่ถึงอย่างนั้นพวกเธอที่เป็นผู้หญิงก็ยังไม่มีความกล้ามากพอที่จะพลีกายให้ชายใดโดยที่ไม่มีความรู้สึกเสียใจอะไรเลย... "ก็เห็นนิ่งๆ นะ ไม่คิดว่าจะร้าย" แซนดี้พยักหน้ารับเชิงเข้าใจด้วยความรู้สึกภาวนาไม่ให้วีวี่นั้นเอาตัวเองเข้าไปพัวพันกับผู้ชายอันตรายที่ชื่อว่าเฟย์ตัน แม้เขานั้นจะมีศักดิ์เป็นน้องชายของคนที่เธอกำลังมีความสัมพันธ์อันดีด้วยก็ตาม "แล้วถ้ากูทำให้เสือมันร้องเหมือนหมาได้ละ? พวกมึง... สนใจที่จะเดิมพันกับกูไหมละ" เมื่อได้ยินดังนั้นคนที่ชื่นชอบในเรื่องพนันขันต่อก็ถึบกับใบหูกระดิกอย่างเริ่มที่จะรู้สึกสนุกขึ้นมา ก่อนที่นาทีต่อมาผู้ริเริ่มความคิดอย่างวีวี่จะเสนอในสิ่งที่ตัวเองจะนำมาเดิมพันกับเพื่อนสาวในครั้งนี้ "ถ้ากูทำไม่ได้...กูยอมไปเปลี่ยนชื่อว่านางสาวหมาน้อยเลย แล้วกูก็จะยอมทำตามคำสั่งของพวกมึงทุกอย่างด้วย" "ถ้ามึงทำได้กูกับอีสาลี่จะยอมกราบตีนมึงค่ะ แล้วจะขอเป็นข้ารองบาทรับมือรับตีนมึงเลยค่ะ!" แซนดี้ที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่รอช้าที่จะตอบรับข้อตกลงอย่างรู้สึกสนุกขึ้นมา พร้อมด้วยสาลี่ที่กดหน้าลงน้อยๆ เชิงตอบรับ "มึงพูดเองนะอีแซนดี้..." วีวี่เร่งความเร็วในการปั่นจักรยานในยามเย็นหลังเลิกเรียน เพื่อที่จะมุ่งหน้าไปยังสถานแห่งหนึ่งที่เธอสืบทราบมาจากสาลี่ว่ามักที่จะเห็นเฟย์ตันอยู่ที่นั่นแทบจะทุกวัน Sit and Chill "ไอ้ห่าเฟย์... มึงเล่นล่อเด็กไม่ถึงสิบแปดเดี๋ยวตะรางก็ได้เรียกชื่อมึงเข้าพอดี..." โทนี่...ที่รับหน้าที่เป็นการ์ดส่วนตัวพ่วงด้วยตำแหน่งเพื่อนสนิทของ 'อนุชาติ ศิระศิลป์ธิญพล หรือเฟย์ตัน' ออกแรงผลักหัวเจ้านายหนุ่มที่กำลังเล่นว่าวอยู่ตรงหน้ากล้องเว็บแคมอย่างไม่ค่อยพอใจนัก "ไอ้ห่า...กูไลฟ์สดอยู่" เฟย์ตันที่กำลังจะส่งสาวสวยรายหนึ่งขึ้นสู่สรวงสวรรค์ไปพร้อมๆ กันกับเขาถึงกับต้องยุติการถ่ายทอดสดอย่างหมดอารมณ์ขึ้นมากะทันหัน หลังจากที่เพื่อนสนิทได้ผลักเข้าตรงหัวของเขาเสียจนแทบจะคว่ำคะมำล้มลงไป "เรื่องนี้สำคัญกว่านะไอ้ห่า! มึงนัดเด็กมอสี่มาเจอที่ร้านนั่งชิลล์ของมึงที่เด็กอายุต่ำกว่ายี่สิบปีห้ามเข้าได้ยังไงวะไอ้เฟย์!" "กูเปล่าสักหน่อยไอ้โท มึงพูดเรื่องบ้าอะไรของมึง! อย่างกูน่ะเหรอที่จะขาดของจนถึงขั้นต้องเรียกหาเด็กอายุไม่ถึงสิบแปดมาบำบัดความใคร่ให้คุกตะรางมันถามหาเล่นๆ ไอ้เวร! " คนที่ไม่ได้รับรู้ถึงเรื่องที่เพื่อนหนุ่มกำลังกล่าวหาโต้ทันควันเพราะไม่อยากที่จะรับผิดในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้กระทำ "เข้ามา" โทนี่ที่เห็นเฟย์ตันยืนยันดังนั้นจึงตรงไปกระชากประตูห้องผู้จัดการร้านนั่งชิลล์ๆ ให้เปิดออก ก่อนจะร้องเรียกเด็กสาวมัธยมปลายคนดังกล่าวนั้นให้เข้ามาพบเฟย์ตันตามที่เธอได้ร้องขอเอาไว้เมื่อก่อนหน้านี้... รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง~