“นั่นมัน…”
“เออ เป็นคนคนนั้น แต่ไม่ต้องพูด”
ที่ไม่ให้พูดเพราะไอ้ยักษ์รู้จักอยู่แล้ว
“แล้ว…ทำไมเอ็งถึงยอมให้มันอุ้มวะ?”
“เหอะ ถ้ายอมคงไม่ตะโกนเรียกหรอก”
“งั้นแสดงว่ามันมีเจตนาไม่ดีกับเอ็งอะดิ”
“ไม่รู้ เดาทางไม่ถูกเลย”
“ถ้าเดาทางไม่ถูก ต้องอย่าไปยุ่งกับมันเด็ดขาด”
“ไม่เคยอยากจะยุ่งอยู่แล้ว ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น”
“ดี แล้วนี่เอ็งขึ้นมานั่งบนดาดฟ้าคนเดียวทำไม?”
“ก็แค่ขึ้นมานั่งรอ จนกว่าหมอจะตรวจป้ายุ้ยเสร็จ”
“แล้วมีอะไรจะเล่าไหม?”
“หมายถึง?”
“คนที่อยู่บ้านเอ็งตอนนี้ มันกำลังตามหาเอ็งอยู่”
“…….”
“หมวย มันไม่ได้ใช้กำลังบังคับขืนใจเอ็งใช่ไหมวะ?”
“อะไรถึงทำให้คิดอย่างนั้น?”
“ก็สายตาของมันน่ากลัว ถึงลึกๆ จะดูเป็นคนดี แต่มันดูอารมณ์ร้อนมาก จากที่ข้าเห็นเมื่อวานนี้ พอเจอตัวจริง ถึงจะหน้าตาดี แต่ก็ทำให้ข้ากลัวว่าเอ็งจะต้องเจ็บตัวเพราะมัน”
“หิวข้าว ลงไปหาอะไรกินกัน”
เปลี่ยนเรื่องคุย แ
