ตอนที่ 61
ภาคินจะขำก็ขำไม่ออก จะสบถออกมาก็ใช่ที่ เพราะด้วยเนื้อแท้ของจิตใจไม่ใช่คนร้ายกาจโดยกมลสันดานนั่นเอง ดวงตาคมกล้าทอประกายอ่อนแสงเล็กน้อย กายแกร่งพลิกลงเคียงข้างไม่ห่างร่างนุ่มอรชร หากเขาก็ไม่ใช่ซาตานที่จะล่าล้างเอาแต่ใจจนต้องฝ่าไฟจราจร
“แปลก เมื่อก่อนฉันไม่เห็นว่าเธอจะมีเรื่องแบบนี้” เขาพึมพำ เกือบสองเดือนมานี้ที่เขาเฝ้าเรียกร้องตามใจต้องการและไม่เคยมีอุปสรรคสักครั้ง
“คนบ้า ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้ทุกคนแหละ” ปรางอินท์อุบอิบว่า หากไม่ใช่เวลาที่ตั้งหน้าจะทะเลาะฟาดฟันกัน เขาก็เป็นชายหนุ่มที่มีเสน่ห์ไม่น้อย
เรือนร่างกระจ่างอรชรพยายามขยับตัวลุกพร้อมๆ กับการควานหาผ้ามาปกปิดเรือนกายเกือบเปลือยของตนด้วยความอับอาย แต่ถูกมือหนายึดเอาเอวเอาไว้
“จะไปไหน”
เสียงห้วนถามเบาๆ เขาก่ายเกยร่างกายส่วนบนขึ้นมาทาบทับไปบนทรวงงามที่ไร้การปกปิด ความอวบอุ่นและนุ่มหยุ่นเบียดแนบชิดกับแผงอกกระด้างที่ตั้งใจขยับ
