ตอนที่ 53
น้ำเสียงร่าเริงแจ่มใสพลันเงียบหายไปทันทีหลังจากวางสายโทรศัพท์ พอๆ กับใบหน้างดงามที่หม่นเศร้าลงไป ปรางอินท์ทอดสายตามองผ่านหน้าต่างบานเล็กไปยังแมกไม้เขียวขจีในช่วงฤดูวสันต์เช่นนี้ เสียงนกร้องกันอยู่บนต้นไม้ กลิ่นดินกลิ่นหญ้า กลิ่นธรรมชาติไม่ได้ทำให้จิตใจของเธอดีขึ้นแต่อย่างใด
ช่วงเวลาเย็นๆ แบบนี้ หญิงสาวพอมีโทรศัพท์เครื่องเล็กเป็นเพื่อน การได้สนทนากับพี่สาวทำให้เธอพอมีกำลังใจที่จะสู้กับชีวิตต่อไป รอยยิ้มเศร้าๆ แต่งแต้มเรียวปากอิ่ม ดาราวดีเล่าว่า เธอได้เข้าทำงานในบริษัทที่นาวาทำอยู่ งานทำให้พี่สาวของเธอสนุกและช่วยบรรเทาเรื่องราวเครียดๆ ลงได้บ้าง ขณะที่ปรางอินท์ก็อาศัยการทำงานเพื่อจะได้ไม่ปล่อยให้จิตใจตัวเองฟุ้งซ่าน
เกือบสองเดือนที่เธอมาอยู่ที่นี่ และนี่ก็เป็นเวลาหลายอาทิตย์แล้วที่อสูรร้ายตนนั้นไม่อยู่ เธอขอให้ลูกน้องของเขาพาไปส่งเพื่อทำงานกับนลินี แรกๆ ปิลันต์ไม่ยอม แต่ปรางอินท์
