EP.3
1103 Words
ตอนที่ 3
ภาคินส่งยิ้มให้กับสาวสวย รอยยิ้มมีเสน่ห์เพิ่มความน่าดูให้กับใบหน้าคมเข้มมากขึ้น ใจสาวกระตุกเล็กน้อยเมื่อเธอยื่นมือมาตรงหน้าเขาเพื่อสัมผัสจับมือทักทาย
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณภาคิน”
“เช่นกันครับคุณปาจรีย์” ภาคินแกล้งบีบมือบางเบาๆ พลางส่งยิ้มเย้า
การแนะนำตัวง่าย การพูดคุยสังสรรค์เริ่มเข้มข้นมากขึ้นพอๆ กับดีกรีของเครื่องดื่มที่ถูกเพิ่มเข้าสู่กระแสเลือด ฝีมือของภาคินล้วนเป็นที่กล่าวขาน มีค่ายรถหลายค่ายต้องการร่วมงานกับเขา ทว่าชายหนุ่มยังไม่ได้เจาะจงเลือกค่ายใด เพราะเขาไม่คิดจะยึดเป็นอาชีพจริงจัง นอกจากลงแข่งเพื่อฆ่าเวลาหาอะไรทำสนุกๆ เท่านั้น
สายตาหวานระยับแถมยังแพรวพราวเชิญชวนขยันส่งตรงทอดถึงชายหนุ่มไม่ขาดสาย ปาจรีย์ยิ้มหวาน เธอเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่ชาวไทยที่มีโอกาสได้ทำงานกับบริษัทผลิตรถยนต์ชื่อดัง หญิงสาวอาสามาเจรจาในวันนี้เพราะชื่นชอบภาคินเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว คนหนุ่มหล่อเหลาแบบเขาไม่น่าจะมาเป็นนักแข่งรถเลย เพราะความหล่อนั้นเทียบขั้นระดับพระเอกของเมืองไทยได้สบาย หญิงสาวแอบพิจารณารูปร่างสูงผึ่งผายของเขาตลอดเวลา ไม่ว่าชายหนุ่มจะย่างกรายไปทางไหน พูดคุยในอิริยาบถใดล้วนดูดีมีเสน่ห์จนใจเธอแทบละลาย ภายใต้ท่าทางเชื่อมั่นของนักธุรกิจสาว เธอซุกซ่อนสายตาของแม่เสือให้พ้นจากคนอื่น แต่ไม่คิดจะปิดบังเขา
ภาคินหยักยิ้มมุมปาก ทำไมเขาจะไม่เข้าใจกับสายตาที่สาวสวยส่งมาให้ เขาไม่ได้เข้าข้างตัวเองแต่ภาคินไม่เคยขาดแคลนเรื่องผู้หญิง หากเขาต้องการไม่มีผู้หญิงคนไหนจะปฏิเสธ แต่นั่นมันคือความสัมพันธ์ที่ขึ้นอยู่กับความพอใจของทั้งสองฝ่าย แค่ความฉาบฉวยชั่วครั้งชั่วคราว ต่างคนต่างพบเจอแลกเปลี่ยนความต้องการซึ่งกันและกันแล้วจบเพียงแค่นั้น เขาเองก็ไม่คิดปฏิเสธแต่ก็ไม่คิดจะจริงจังกับใครเป็นตัวเป็นตนในเวลานี้ เขารักชีวิตอิสระ รักความเร็ว ผู้หญิงที่เขารักเพียงคนเดียวก็คือมารดาเท่านั้น
งานเลี้ยงดำเนินมาจนถึงเวลาเที่ยงคืนจึงยุติ ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับ เหมือนดังเช่นขามา เสร็จจากการแข่งสนามนี้ภาคินก็ว่างยาว เขาคิดจะท่องเที่ยวสักพักก่อนกลับไปดูแลรีสอร์ตที่เมืองไทย รีสอร์ตภูแมกไม้ ซึ่งอยู่ในจังหวัดจังหวัดหนึ่งทางภาคตะวันออกของประเทศไทย
ชายหนุ่มกำลังจะก้าวขึ้นรถ เมื่อเอกสิทธิ์สะกิดแขนก่อนบุ้ยใบ้ไปทางที่จอดรถด้านหนึ่ง
“สงสัยคืนนี้เจ้านายจะได้ใส่เกียร์อีกครั้งแล้วว่ะ” ลูกน้องขี้เล่น หากแต่ฝีไม้ลายมือในการทำงานไม่เบาแกล้งสัพยอก
“นายนี่หัดพูดให้มันน้อยๆ หน่อย สงสัยอยู่ฝ่ายการตลาดจนเคยตัวนะไอ้บ้า” ภาคินดุห้วนๆ เขาจัดการปิดประตูรถ ขาแข็งแรงสาวเท้าก้าวตรงไปหาคนที่ยืนควงกุญแจมองมาทางเขา
ปาจรีย์ยิ้มหวานอย่างยั่วเย้า การอยู่ต่างประเทศทำให้เธอไม่ต้องคอยระมัดระวังหูตาของชาวบ้าน เพราะคนที่นี่ล้วนแต่เห็นเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องธรรมดา
“ขืนคุณยิ้มแบบนี้บ่อยๆ ผมคงจะละลายอยู่ตรงนี้แน่ๆ”
ภาคินแกล้งเย้า ด้านหลังที่เดินจากมาเมื่อครู่รถของเขาถูกขับออกไป โดยมีปิลันต์เป็นคนโบกมือให้
“แย่จังนะคะ คนของคุณเขาทิ้งคุณไปแล้ว แบบนี้คุณจะกลับยังไงล่ะคะเนี่ย” หญิงสาวสวยโน้มใบหน้าลงมากระซิบแทบชิดเรียวปากเข้ม
“ผมก็หวังว่าคุณจะกรุณา”
ชายหนุ่มส่งยิ้มยั่วเย้าเช่นกัน ตาคมกริบทอประกายร้อนแรงออกมาโดยไม่ปิดบังเช่นกัน ขณะที่มือหนาไล้ลงกับมือบางที่ถือกุญแจ เขาแกล้งไล้แผ่วๆ ก่อนจะแย่งกุญแจไปถือเอาไว้
“ฉันก็อยากจะดูเหมือนกันค่ะว่า...คุณจะแรงแค่ไหน”
สาวสวยหมุนกายเข้าไปนั่งในรถเมื่อภาคินเปิดประตูให้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะอ้อมไปทำหน้าที่คนขับ
“ปกติเวลาแข่งรถผมเหยียบคันเร่งแบบไม่ยั้งและไม่มีแตะเบรก ถ้ายังไงผมช่วยรัดเข็มขัดนะครับ” ชายหนุ่มชะโงกเข้ามากระซิบข้างใบหูของสาวเจ้า เอื้อมมือไปดึงเข็มขัดนิรภัยซึ่งอยู่อีกด้านของกายสาวเพื่อมากดล็อก จงใจเบียดสีนวลเนื้อหอมกรุ่นกลิ่นคริสเตียนดิออร์อย่างยั่วเย้า
“งั้นฉันก็จะบอกว่า ฉันชอบแบบแรงๆ เร็วๆ มีเท่าไหร่ใส่ให้จมคันเร่งจะเป็นปัญหากับคุณมั้ยคะ คุณภาคิน”
น้ำเสียงหวานกระซิบยั่วเย้าเร้าอารมณ์อย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน
ภาคินยิ้มกว้างก่อนจะส่ายหน้า ชายหนุ่มพารถออกจากบริเวณนั้นทันที ค่ำคืนแห่งการฉลองของเขาไม่ได้เลวร้ายเลย หลังเครื่องดื่มร้อนๆ ยังมีสาวสวยแรงระเบิดเปิดทางให้ได้ฉลองกันเสียอีก
ทันทีที่ถึงห้องพักอันเป็นโรงแรมสุดหรูที่ใกล้ที่สุด ร่างสองร่างต่างตรงเข้ากอดรัดฟัดเหวี่ยงกันนัวเนียจนแยกไม่ออก ความต้องการอันแรงร้อนระเบิดออกมาเมื่อต่างคนต่างต้องการในสิ่งเดียวกัน สำหรับภาคินแล้วเขาไม่หวั่นและยังป้องกันตนเองเป็นอย่างดีด้วย ก่อนแสงแรกแห่งอาทิตย์จะมาเยือน นักแข่งหนุ่มสุดหล่อได้ลงสนามประลองรักไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เขาไม่เคยทำให้ผู้หญิงคนไหนผิดหวัง นายภาคิน อัศวเรืองยศ แรงและเร็วเสมอ ทั่วทั้งห้องกว้างจึงมีเพียงเสียงครวญครางแห่งความสุขสมของทั้งสองฝ่ายที่ต่างคนต่างผลัดกันรุกและรับกระทั่งหมดแรงกันไป
ภาคินแต่งตัวช้าๆ สายตากวาดไปทั่วร่างนุ่มหากแต่ร้อนแรงเด็ดดวงที่กำลังหลับสบายด้วยสายตาว่างเปล่า เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นลงพร้อมๆ กับความว่างเปล่าดังเช่นทุกครั้ง ชายหนุ่มไม่เคยค้างกับสาวคนไหน เพราะทุกความสัมพันธ์มันเป็นเพียงการปลดปล่อยความกระหายอยากอันเป็นส่วนประกอบของชีวิตเท่านั้น
ร่างสูงใช้บริการรถของโรงแรมให้ไปส่งที่พักของเขาทันทีหลังจากลงมาจากห้องนั้น เพื่อจะกลับไปพักผ่อนร่างกายอันเหนื่อยล้ามาทั้งวันและทั้งคืน
- Writer
