Ölüm haberini ilk aldığınızda sanki birisi bir bıçağı alıyor da kalbinize saplayıp çeviriyor orda. Dayanılması öyle zor bir acı ki tarif et deseniz bildiğim tüm kelimeler, bugüne kadar hissettiğim tüm duygular yetersiz kalır. Bir balçık gibi düşündükçe içine daha çok saplandığınız bir bataklık. Insanın aklı almıyor ki daha birkaç saat önce birlikte güldüğün, eğlendiğin insan şuan yok. Çıldırtan bir çaresizlik sarıyor etrafını. Kendini parçalasan, yalvarsan, yakarsan yok artık. Aynı sofraya bir daha oturamayacaksın mesela. En sevdiği yemeği bir daha yiyemeyecek. Yarın yapmayı istediği ne varsa yapamayacak artık. Olmasını istedikleri olmayacak. Vallahi ölüm yalnızca ölene kolay. Kalana ölenin yokluğu ölümün kendisinden beter koyuyor...
Bütün ısrarlarımıza hatta yalvarmalarımıza rağmen babam
