“ซันคะ” อิงดาวน้ำตาคลอ
“ผมคงไม่ดีพอสำหรับคุณหรอกครับ” ตะวันพูดทิ้งท้าย เขาเดินคอตกจากไป ความฝันของเขาพังทลายลง จากนี้ไปเขาคงเคว้งคว้างไม่น้อย
“ยัยดาว จากนี้ไปจะทำไงกันดี” จันทราถลาเข้ามาหาบุตรสาวคนแรก มีสามีเดินตามมาห่างๆ
“จะทำอะไรได้คะ ซันคงไม่กลับมาที่นี่แล้ว”
“ไม่กลับมาก็ดีสิ ของหมั้นนั้น เราก็เอาไปขายให้หมด”
“คุณพ่อยังกล้าที่จะเอาของซัน เขาไปขายอีกเหรอคะ” อิงดาวย้อนถามบิดา ความใจจืดใจดำของท่าน เริ่มเผยออกมาให้เห็นเรื่อยๆ “คุณพ่อรักคนอื่นเป็นไหมคะ หรือรักแค่ตัวเอง”
“ทำไมแกถามพ่อแบบนี้ละ พ่อรักแกสิ ไม่อย่างนั้นพ่อจะพยายามกอบกู้บริษัทไว้ทำไม” เชื่อมตอบ
“เพราะคุณพ่อกลัวขายหน้าเพื่อนๆ ไงคะ คุณพ่อเลยพยายามยื้อไว้”
“พอเถอะ อย่าทะเลาะกันเลย เรามาหารือกันเรื่องต่อจากนี้เถอะ ตะวันเขาคงไม่กลับมาแล้ว” จันทราปรามสามีและบุตรสาว
“ดาวจะทำไงดีคะแม่?” บิดาไม่ใช่ที่พึ่งสำหรับเธออีกต่อไปแล้ว
“เร
