สี่ชั่วโมงต่อมา...บ้านสิรันปรียา
“รินขอไปพักก่อนนะคะ” ดารินลงจากรถตู้เสร็จ ก็เอ่ยขอตัวทันทีที่เห็น ดอกฟ้าเดินออกมาจากข้างในบ้าน
“ค่ะ / ครับ” คนสนิทขานรับพร้อมกัน
“ไปไหนกันมาเหรอคะ” ดอกฟ้าถามด้วยสีหน้าตึงๆ หลังเข้าไปส่องในไอจีของเสี่ยธาดามา แล้วเห็นอีกฝ่ายโพสต์เที่ยวอยู่กับบุตรสาวในวิลลาหรูที่หัวหิน
“จำเป็นต้องบอกเธอด้วยเหรอ?” ดารินตอกกลับด้วยน้ำเสียงเหยียดๆ
“หึ! อยากรู้จังว่าคุณจะปากดีได้อีกสักกี่วันกันแน่” ดอกฟ้าเอ่ยสวนคนที่กำลังจะเดินผ่านไป ราวกับว่า...เธอเป็นอากาศธาตุ
“แกหมายความว่ายังไง” ดารินหันกลับไปถามด้วยสีหน้าเอาเรื่อง
“คะ...คุณรินคะ คุณดิลกบอกว่า...คุณท่านโดนลอบยิงค่ะ” ฤดีที่เพิ่งจะรับสายของดิลกเสร็จ ก็วิ่งเข้ามาบอกนายน้อยด้วยสีหน้าตื่นๆ
“อะ...อะไรนะคะพี่ฤดี” ดารินถึงกับชาวูบตั้งแต่หัวจรดเท้า
“คุณท่านโดนลอบยิงค่ะ ฮือๆๆ” ฤดีบอกพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอย่างเก็บอาการไม่อยู่
