“กลับมาได้สักทีหายไปเป็นวัน!”
เสียงเย็นเยียบเอ่ยทักจากด้านหลังทำให้ฉันขนลุกซู่ก่อนจะรีบหันกลับมาเผชิญหน้ากับซินเซียยัยเพื่อนสุดแสบที่ตีสีหน้านิ่งขรึมยกแขนกอดอกรออยู่
ท่าทางอย่างกับเฮียซัน
“ทีตัวเองไปนอนค้างกับพี่เสือไม่เห็นฉันจะบ่น” ฉันพึมพำกับตัวเองแต่ไม่อาจรอดพ้นหูของซินเซียไปได้
“ไม่เหมือนยะ!แกหายไปเป็นวันเฮียต้าร์แทบเผาบ้านดีนะพี่พินอินมานอนค้างด้วยเมื่อคืนไม่งั้นเฮียต้าร์ได้ไปวุ่นวายตามหาแน่” ซินเซียร่ายยาวเป็นชุดก่อนจะฉุดข้อมือของฉันให้เดินขึ้นไปบนห้องอย่างเร่งรีบราวกับว่ากลัวใครจะมาเห็น
เมื่อวานดูก็รู้ว่าเฮียต้าร์โกรธมากขนาดไหนเขาน่ะหวงน้องสาวออกหน้าออกตาที่สุดแล้ว
“แกเตรียมใจหรือยัง?” ซินเซียลากฉันมานั่งบนเตียงนอนก่อนจะยิงคำถามแรกออกมา
“เตรียมใจอะไร”
“แกหายไปกับพี่ไนต์ทั้งคืนแล้วนี่รอยแดงเถือกขนาดนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ารอยอะไร”
“กรี๊ด ยัยบ้าทำอะไร!!”
ฉันรีบคว้าชายเสื้อไว้ท
