ไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหนตื่นมาอีกทีท้องฟ้าก็เปลี่ยนสีแล้ว ฉันมองห้องนอนขนาดใหญ่ตกแต่งโทนสีดำขาวเลื่อนสายตาไปยังข้างกายกลับไม่เห็นเงาของคนที่กลืนกินกันอยู่หลายชั่วโมง
“กินอิ่มแล้วหายเลยนะ!”
ฉันบ่นอุบอิบไปอย่างนั้นก่อนจะอมยิ้มและใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาในที่สุดเธอก็ได้เขาแล้วอยากจะรีบกลับบ้านไปกรี๊ดใส่เพื่อนว่าสาวสุดที่รักว่าฉันได้เขาแล้วแก!!
“เอ๊ะ แล้วจะกลับยังไงเนี่ย”
เมื่อขยับลุกออกจากเตียงผ้าห่มที่คลุมกายอยู่พลันหลุดร่วงจากไหล่บอบบางลงมากองที่ข้อเท้าเปลือยเปล่าเผยเรือนร่างเย้ายวนใจไม่ว่าจะลำคอระหง ทรวงอกอวบอิ่มตลอดจนเอวคอดรับกับสะโพกผายไม่มีตรงไหนที่ไม่น่ามอง
อยู่ดี ๆ ขนในกายก็ลุกชันเธอรู้สึกเสียวสันหลังเลยรีบหันกลับไปมองอีกฝั่งก่อนนัยน์ตากลมโตจะเบิกกว้างและร่างถูกกระชากเข้าหาอกแกร่ง
“พี่ไนต์”
เธอเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงพลางเอ่ยเสียงสั่นทั้งตกใจและอับอายอยากจะบ้าตายเขามาตอนไหน
