บทที่ 7อย่าล้ำเส้น

1583 Words

เหลือเวลาไม่มากแล้วจะทำอะไรก็รีบ! เพราะคำพูดของซินเซียทำให้ฉันนั่งถอนหายใจแล้วร้อยรอบวันนี้เป็นวันเสาร์ไม่มีเรียนเพื่อนออกไปหาแฟนรวมถึงบรรดาเฮียด้วยทุกคนมีแฟนกันหมด “เสี่ยวไป๋ ซินเซียก็เอาไปด้วยชีวิตสาวโสดแบบฉันมันเหงาจังเลยหรือจะไปไหว้แม่ลักษมีดีเผื่อจะประทานพี่ไนต์ใส่พานมาให้” ฉันโพสต์รูปลงในโซเชียลก่อนจะเลื่อนไปดูของคนอื่นจนกระทั่งเจอบทความหนึ่งที่น่าสนใจในเฟซบุ๊กเลยกดเข้าไปดู “จิตวิทยาจีบผู้ชาย ไหนดูซิ” เพียงกดเข้ามาในเว็บไซต์รอยยิ้มของฉันพลันเหือดแห้งขึ้นมาทันทีเพราะแต่ละข้อที่กล่าวมามันสวนทางกับสิ่งที่ทำลงไปมากอย่างข้อแรกอย่าออกตัวแรงให้ค่อยพูดคุยอย่าพึ่งแตะตัว…ฉันยิ่งกว่าแรงอีกนะเอะอะแตะมือแตะศอก!! “ไม่เห็นจะได้เรื่อง..เลิกอ่านๆ”ฉันบ่นพึมพำอย่างอารมณ์ไม่ดีก่อนจะวางมือถือแล้วพลิกตัวนอนหงายบนเตียงอย่างเอาแต่ใจ ใครๆ ก็ไม่โสดซินเซียมีแฟนพวกเฮียมีแฟนหมดเว้นเฮียติณณ์กับเฮียซันก่อนสองคนนั้นถึงไม่มีก็โดนป้าๆ หาเมียให้อยู่แล้วเหลือแต่คนสวยแบบฉันที่ต้องเหี่ยวเฉา จ๊อกกก ~ “ข้าวก็หิวจะกินคนเดียวก็เหงา ลองชวนเจ๊เมษาดีกว่า” ไม่รู้จะว่างไหมเพราะวันหยุดแบบนี้คนขยันแบบเจ๊ก็คงจะช่วยงานที่บ้านต่างจากฉันที่นอนสบายไปวันๆ [ว่าไง?] “เจ๊กินข้าวกันไปไหม? หรือทำงานที่บ้าน”เมื่อเจ๊เมษารับสายฉันก็เอ่ยชวนเสียงหวานด้วยความเคยชินเวลาจะอ้อนเอาอะไร [พอดีเจ๊อยู่ร้านน่ะวันนี้เข้ามาเช็กสินค้า] “ซีไปรอได้นะ..” แต่ปลายสายกลับเงียบไปก่อนจะได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกัน [เอ่อ..โอเคได้/แล้วฉันล่ะเมษาเธอเอาฉันไปไว้ที่ไหนอุตส่าห์มานั่งรอแต่เช้า] ยังไม่ทันได้ดีใจเสียงที่แทรกเข้ามาในสายก็ทำฉันชะงัก ลืมไปได้ยังไงว่าพี่เพทายกำลังง้อพี่เมษาอยู่ โอ๊ย แม้จะเหงาแต่ก็ไม่อยากไปเป็น กขค คนอื่นนะ “เจ๊ วันหลังก็ได้ค่ะ” [แฮร่ ขอโทษนะซีรอบหน้าเจ๊เลี้ยง] “ได้ค่ะ ว่าแต่ช่วงนี้หนุ่มตามเฝ้าไม่ห่างเลยนะคะ” [ตามเหมือนหมาน่ะสิ/ เฮ้ย เธอแอบนินทาฉันเหรอ” “ฮ่าฮ่า งั้นแค่นี้นะคะไม่ขัดเวลาคนสวทกันแล้ว” “สวีทอะไรไม่ใช่” ติ๊ด! ฉันยื่นมือถือออกห่างก่อนจะมองหน้าจอที่สายถูกตัดไปทั้งที่เจ๊เมษายังพูดไม่จบก็คงจะมีคนเดียวแหละที่ทำแบบนี้ “เซ็ง ไปกินข้าวคนเดียวก็ได้” ช่วงนี้จิตใจว้าวุ่นมากอาจเพราะอาการเหงากำเริบไหนแม่บอกคนสวยจะไม่เหงาทำไมตัวฉันยังโดดเดี่ยวแบบนี้พูดแล้วก็ถอนหายใจอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า ห้าง C ร่างบางสวมเสื้อสีครีมแขนตุ๊กตากับกางเกงขายาวรัดรูปสีขาวก้าวเดินเข้ามาภายในห้างหรูแถวมหาลัยแอลใบหน้าสวยเฉี่ยวเป็นเอกลักษณ์ทำให้หลายคนที่คุ้นหน้าว่าเธอเป็นดาวมหาลัยก็ยกมือถือขึ้นมาถ่ายกันพรึบพรับ ออร่าดาราสาวท่านหนึ่งของไซซีไม่ใช่เล่น! “กินอะไรดีนะ” ร่างบางกวาดตามองหาร้านอาหารที่จะกินเพราะไม่รู้จะกินอะไรเธอไม่แปลกนะเพราะหัวข้อนี้คือปัญหาโลกแตกของจริงแต่ละวันตื่นมาและหิวประโยคเดิมๆ จะวนเข้ามาในหัวตลอด ไม่รู้จะกินอะไรดี!! “โอ๊ะ พี่ไนต์” ริมฝีปากอวบอิ่มฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นร่างสูงแสนคุ้นตายืนอยู่หน้าร้านอาหารจีนขาเรียวสวยกำลังจะเดินเข้าไปหาเหมือนอย่างเคยแต่จำต้องหยุดชะงักไว้เมื่อคิดได้ว่าเธอไม่ควรเข้าหาเขาโดยตรง ด้านไนต์วันนี้เขามีนัดกับคุณหญิงเพตรามารดาบังเกิดเกล้าไม่รู้อารมณ์ถึงชวนเขาออกมาทางอาหารกลางวัน นานทีท่านจะออกมาจากบ้านเขาเลยจำใจตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวมาทานกลางวัน นัยน์ตาคมกริบสีดำก้มมองดูเวลาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาระหว่างนั้นเหมือนเขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูคล้ายไซซีแต่บางทีอาจจะไม่ใช่ “มาทำอะไรที่นี่” ไวเท่าความคิดเขาเดินตรงเข้าไปใกล้ร่างบางก่อนจะกระชากแขนเธอให้หันมาเผชิญหน้ากัน แม้เห็นแค่ข้างหลังเขาก็รู้แล้วว่าใคร “อุ๊ย รู้ได้ยังไงว่าเป็นซี” ไซซีที่ตอนแรกจะแอบมองเงียบๆ เป็นต้องสะดุ้งตกใจเมื่อโดนมือหนากระชากแขนและเอ่ยเสียงเข้มเหมือนกับว่าเธอทำผิดร้ายแรงมากก็แค่แอบดูเองยังไม่ทันทำอะไรเลยนะ “ซีหิว เลยมาหาอะไรกิน” เธอยิ้มแห้งก่อนจะตอบออกไปแต่เหมือนคำตอบของเธอจะทำให้เขาโมโห “กินข้าวคนเดียว? อย่ามาโกหกหน่อยเลยแอบตามพี่มาใช่ไหม!!” “ไม่ใช่นะ ซีหิวจริงๆ” เธอปฏิเสธแต่เขากลับไม่สนใจออกแรงบีบแขนเธอมากขึ้นกว่าเดิมปกติไม่เห็นรุนแรงแบบนี้เลยนี่ “เจ็บนะ ปล่อยแขนซีเดี๋ยวนี้ทำไมต้องรุนแรง” ในเมื่อเขาไม่มีเหตุผลแล้วยังมาทำเธอเจ็บอีกจะไม่ให้เธอขึ้นเสียงใส่ยังไงไหว “เจ็บก็จำ อย่ามาล้ำเส้นอีก!”ไนต์สะบัดแขนเธอออกอย่างแรง “ล้ำเส้นอะไรซีมากินข้าวของซีเองไม่เกี่ยวกับพี่!” “หึ อย่ามาโกโหหน่อยเลย เธอแอบตามมาใช่ไหม!”ไซซีเบิกตากว้างเธอไม่ใช่โรคจิตที่จะว่างมาตามสอดส่องเขานะแค่บังเอิญเอง “พี่มั่นหน้าไปไหมซีชอบพี่แต่ไม่ได้ชอบมาก!”เอาสิ เธอออกตัวขนาดนี้เขาจะไปยังไงต่อ ร่างสูงชะงักเมื่อเธอเอ่ยบอกว่าไม่ได้ชอบมากเขายกยิ้มร้ายก่อนจะโน้มหน้าลงไปใกล้ร่างบางจนแอบเห็นว่าใบหน้าสวยขึ้นสีแดงเขาจึงแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ “ไหนบอกไม่ชอบมากไง เธอนี่มันโกหกไม่เก่งเลยจริงๆ” ไนต์ผละตัวออกมาก่อนจะยกมือเขกหัวเธอทำให้เจ้าตัวกัดริมฝีปากถลึงตาใส่อย่างไม่พอใจ “ไนต์ทำอะไรลูก” เสียงหญิงวัยกลางคนทำให้ทั้งคู่รีบผละตัวออกจากกันทันทีราวกับโดนของร้อน ไซซีหันไปมองคนที่เรียกชื่อร่างสูงก่อนจะฉีกยิ้มแห้งและยกมือไหว้ตามมารยาทแม้จะไม่รู้ว่าผู้หญิงวัยกลางคนตรงหน้าเป็นใครก็ตาม “แม่มาถึงนานหรือยังครับ” ร่างสูงถามย้อนก่อนจะเดินเข้าไปหาผู้เป็นแม่ “พึ่งมาถึงจ้ะ แล้วนี่” เพตรามองไปยังเด็กสาวที่มีใบหน้าสะสวย ตอนเธอเดินเข้ามาก็ทันได้เห็นว่าทั้งคู่ใกล้ชิดและดูสนิทสนมกันมาก “แฟนไนตเหรอลูก” “ไม่ใช่ครับ/หนูจีบพี่ไนต์อยู่ค่ะ” ไนต์หันขวับไปมองไซซีทันทีเขาไม่คิดว่าเธอจะใจกล้าพูดต่อหน้าแม่เขา “หนูน่ะเหรอ” ไซซีพยักหน้ารัวพลางอมยิ้มมองร่างสูงด้วยแววตาเปล่งประกายวาววับจนหญิงวัยกลางคนยกมือขึ้นมาป้องปากหัวเราะเบาๆ “ถ้าเอาชนะใจคนปากแข็งได้แม่ยกให้” “จริงเหรอคะ” “แม่!” ไนต์เอ่ยเสียงเข้มเมื่อได้ยินผู้เป็นแม่เอ่ยให้ท้ายไซซีทั้งที่พึ่งจะเคยเจอกันเองทำไมรู้สึกว่าสองคนนี้ดูเข้ากันแปลกๆ “แม่รีบไปเถอะไนต์มีงานต้องทำต่อ”คิดได้ดังนั้นร่างสูงก็เอ่ยขัดขึ้นมาทันทีขืนอยู่นานยิ่งเข้าทางไซซีหมด “หนูไปทานด้วยกันไหม” “เอ่อไม่ดีกว่าค่ะ” แม้จะเป็นคนทะเล้น ขี้เล่น และใจกล้าแต่มารยาทกับผู้ใหญ่ก็มีแม้แม่พี่ไนต์จะแทนตัวเองว่าแม่และเอ่ยชวนแต่เธอก็เกรงใจอีกอย่างก็ให้ความเป็นส่วนตัวกับครอบครัวเขาด้วย “ไปด้วยกันเถอะนะหนู” ไนต์มองแม่ของเขาคะยั้นคะยอให้ไซซีไปด้วยโดยไหนจะท่าทางเอ็นดูนั่นอีกตั้งแต่เด็กจนโตภาพจำของเขาที่มีต่อแม่คือผู้หญิงที่ไม่มีปากเสียงยอมทำได้ทุกอย่างเพื่อความรักจนย้ายมาอยู่ไทยแม่ก็ยังสงบเงียบอยู่แต่ในคฤหาสน์ไม่ยอมเข้าสังคมจนวันนี้ไม่รู้คิดอะไรถึงนัดเขามาทานข้าวนอกบ้านและได้เจอกับไซซีแม่ก็ดูจะมีชีวิตชีวาขึ้น เขาชั่งใจอยู่สักพักก่อนจะหันไปมองไซซีและเอ่ยปากชวนเธอออกมา “ไปด้วยกันเถอะซี” ร่างสูงเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนลงทำให้ร่างบางมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อสายตาหัวใจเต้นแรงจนแทบเก็บอาการไม่อยู่ก่อนจะพยักหน้าตกลงเรียกรอยยิ้มจากหญิงวัยกลางที่มองทั้งคู่อยู่

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more