“ไปไหนคะ?”
เมื่อเดินออกมาจากตึกฉันเลยเอ่ยปากถามพี่ไนต์แต่คนหน้านิ่งไม่ตอบจนกระทั่งถึงลานจอดรถของตึกและเขาดันร่างของฉันให้เข้าไปนั่งในรถ
“เข้าไปเร็วๆถึงก็รู้เอง”
“อะ ก็ได้ค่ะ”
เมื่อขึ้นมานั่งในรถเรียบร้อยแล้วร่างสูงก็สตาร์ตรถและขับออกจากมหาลัยทันทีโดยที่ตลอดทางมีสายตาของฉันจับจ้องมองเป็นระยะ
“มีอะไร”
เขาเอ่ยปากถามแต่ตายังโฟกัสไปที่ถนนซึ่งเส้นทางเริ่มจะคุ้นแล้วว่าที่ไหน แต่ยังไม่ปักใจเชื่ออาจจะแค่บังเอิญเพราะที่นั่นเป็นความลับระหว่างเธอกับซินเซียเท่านั้น
“พี่ทำแบบนี้ทำไม!”
“แบบไหน”
“ก็มาตามหึงหวงซีกับครามไง”
ร่างบางยกยิ้มเจ้าเล่ห์ถ้าไม่ใช่เพราะมีใจจะเป็นเพราะอะไรล่ะเธอพยายามคิดจนหมดแล้วยังไงไม่รู้เลยว่าเหตุผลของเขาจะมีอะไรได้นอกจากหึงและหวงแต่ทำปากแข็ง
พอคิดได้แบบนี้จากอารมณ์เสียก็เริ่มอารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อยเลยกล้าแหย่คนหน้าตายอย่างเขา
“ว่ายังไงคะ หึงใช่ไหม?”
“....”
เขา
