When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“คุณแม่จะเชื่อหรือไม่เชื่อผมไม่สน ผมจะแต่งงานกับดา และจดทะเบียนสมรสให้ถูกต้อง ยัยอะตอมจะได้ไม่เป็นลูกไม่มีพ่อ ลูกนอกสมรสอย่างเช่นทุกวันนี้” ปีมงคลบอกมารดาอย่างตัดสินใจ นาทีนี้ไม่ว่าท่านจะแย้งยังไง เขาก็ไม่ฟังอย่างแน่นอน “แล้วใครคิดว่าแม่จะห้ามล่ะ ที่ตอนนั้นแม่อยากให้ลูกไปเรียนต่อที่ต่างประเทศก็เพื่ออนาคตของลูกเอง แต่แม่ก็รู้สึกผิดกับเด็กผู้หญิงคนนั้นอยู่ตลอด เธอน่าสงสารนะ แต่แม่ก็ไม่สามารถยอมรับเธอในฐานะลูกสะใภ้ได้ แต่พอมาวันนี้ แม่กำลังเข้าสู่วัยไม้ใกล้ฝั่ง ลูกก็ไม่ยอมเริ่มต้นรักครั้งใหม่กับใคร มันทำให้แม่ปล่อยวางเรื่องที่ควรปล่อยวาง พาเขามาอยู่ที่นี่ด้วยกันเถอะ ที่นี่มันใหญ่เกินกว่าที่เราจะอยู่กันสองคนแม่ลูกแล้ว” คุณปัณณธรเอ่ยออกมาหลังจากที่ฟังบุตรชายพูดจบ ท่านยอมทิ้งทิฐิ เพื่อให้บุตรชายได้มีความสุขในชีวิตเสียที ท่านพรากทุกอย่างไปจากบุตรชาย ถึงเวลาที่ท่านจะคืนมันให้กับบุตรชายเสียที “คุ