เดจาวู...1

453 Words
ทางด้านปีมงคลหลังจากที่ปฏิเสธมารดาเรื่องการไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศแล้ว เขาก็มาบอกชนัญชิดาให้เธอเบาใจ เขาเลือกเรียนต่อที่นี่ เพื่อที่จะอยู่ข้างๆ เธอ เขาไม่อยากอยู่ห่างจากเธอแม้แต่วินาทีเดียว มาตอนนี้พอได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มพูด ชนัญชิดาก็เริ่มกังวลใจขึ้นมาทันที เพราะมารดาของปีมงคลคงไม่ยอมหยุดแค่นั้นแน่นอน ซึ่งก็เป็นจริงอย่างที่ชนัญชิดาคาด คุณปัณณธรพยายามโน้มน้าวจิตใจบุตรชายของท่านอยู่หลายต่อหลายครั้ง แต่คำตอบที่ได้มันก็ยังเหมือนเดิม นั่นก็คือบุตรชายไม่ยอมไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ ทำให้คุณปัณณธรต้องตัดสินใจเด็ดขาด นั่นก็คือการบีบบังคับให้ชนัญชิดาไปให้พ้นเสียจากชีวิตบุตรชายของท่าน ซึ่งครั้งนี้ท่านใช้ไม้แข็ง ซึ่งท่านมั่นใจว่ามันสำเร็จอย่างแน่นอน ชนัญชิดาไม่มีทางปฏิเสธในสิ่งที่ท่านต้องการอีกต่อไป และก็เป็นอีกครั้งที่คุณปัณณธรมานั่งรอชนัญชิดาที่ร้านอาหารใกล้ๆ กับหอพักของเธอ ท่านรอเพียงหญิงสาวเลิกเรียน และวันนี้ท่านก็วางแผนจับแยกลูกชายของท่านออกจากหญิงสาวเรียบร้อยแล้ว ปีมงคลจะไม่มีวันรู้เรื่องที่ท่านทำในวันนี้เด็ดขาด และแล้วทุกอย่างก็เหมือนเดจาวู เมื่อเลขาสาวคนเดิมดักรอชนัญชิดาอยู่หน้าร้าน ก่อนที่จะบอกให้เธอเข้าไปพบกับคุณปัณณธรข้างในร้าน แม้ว่าจะไม่อยากเข้าไปเท่าใด แต่เพราะว่าท่านคือมารดาของคนรัก ทำให้เธอจำใจเข้าไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ “สวัสดีค่ะ” ชนัญชิดาประนมมือไหว้ผู้สูงวัยด้วยความกระอักกระอ่วนใจ “นั่งลงก่อนสิ” เสียงที่ไม่เป็นมิตรส่งมาถึงร่างบางที่ยืนก้มหน้าด้วยความอึดอัดใจ “คุณท่านมีอะไรจะพูดกับดิฉันเหรอคะ” ชนัญชิดาเอ่ยถามออกไปทันที เธออยากหนีไปให้พ้นจากความอึดอัดที่เกิดขึ้นตอนนี้ “เธอโตมาจากที่นี่เหรอ” คุณปัณณธรยื่นรูปถ่ายสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เธอเติบโตมาให้เธอดู “ใช่ค่ะ” ในใจของหญิงสาวรู้สึกหวั่นใจเหลือเกิน ไม่รู้ว่ามารดาของคนรักจะมาไม้ไหน แต่การส่งรูปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เธอเติบโตขึ้นมาให้เธอดู มันไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน “จะเป็นยังไงนะ ถ้าที่นี่ต้องปิดตัวลง” คุณปัณณธรเอ่ยอย่างเลือดเย็น
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD