When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ตามสบายค่ะ” เมื่อรู้ตัวว่าตนเองเผลอทำให้เขาจับผิดตนเองได้ หญิงสาวก็รีบปรับสีหน้า ก่อนที่จะยอมให้เขาคุยกับบุตรสาว เพราะอย่างไรเสีย หากว่าเขาคาดคั้นบุตรสาวจริงๆ เขาก็คงไม่ได้คำตอบอะไรอยู่แล้ว “มาให้ลุงถามต่อก่อนนะครับคนสวย” ปีมงคลย่อตัวลงไปสนทนากับเด็กน้อยต่อ “ได้ค่ะคุณลุง” เสียงเล็กๆ นั้นตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มน่ารักของเด็กน้อย “คุณพ่อหนูชื่ออะไรเหรอครับ” ชายหนุ่มถามอย่างมีความหวัง “ไม่รู้ค่ะ แม่ไม่เคยบอกอะตอม” เด็กน้อยตอบตามตรง เด็กหญิงชนัญญาเคยถามหาพ่อเหมือนกับเด็กคนอื่น แต่พอเห็นมารดาร้องไห้ เธอก็ต้องปลอบมารดาตามประสาเด็ก จากนั้นเป็นต้นมา เธอก็ไม่เคยถามอีกเลย “งั้นเดี๋ยวลุงจะช่วยตามหาพ่อให้หนูดีมั้ยคะ” ปีมงคลรีบอาสา ทุกอย่างที่เด็กน้อยพูดมันเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เด็กน้อยน่ารักช่างเจรจาคนนี้ต้องเป็นลูกสาวของเขาอย่างแน่นอน “ดีค่ะ อะตอมอยากมีพ่อเหมือนคนอื่นค่ะ” เด็กน้อยตอบออกมาเสีย