ฟ้าใสมาหาจีรวรรณที่บ้านก็มองไปรอบๆ ไม่เห็นคิมหันต์อยู่ในบ้านก็นึกแปลกใจ เพราะนี่มันวันเสาร์คิมหันต์ก็น่าจะอยู่บ้านแต่เขากลับหายไป
“มองหาพี่คิมหรอ...?”
“อืม...นี่พี่คิมไม่อยู่หรอ...?”
จีรวรรณเดินเข้ามาหาฟ้าใสด้วยชุดที่กำลังเตรียมพร้อมจะออกไปหาพ่อที่โรงพยาบาล
“พี่คิมขอออกไปทำธุระตั้งแต่เช้ามืดแล้วละ บอกว่าจะกลับมาบ่ายๆ.”
“ทำธุระอะไรตั้งแต่เช้ามืด...?”
ฟ้าใสเริ่มสงสัยจึงถามจีรวรรณขึ้น
“พี่คิมไม่ได้บอก...”
ฟ้าใสมองหน้าจีรวรรณอย่างสงสัย
“ช่วงนี้พี่คิมเขากลับบ้านดึกบ่อยไหม หรือว่าออกไปทำงานแต่เช้า เวลาวันหยุดก็ออกไปข้างนอกแบบนี้...?”
“อืม...ช่วง 2-3 วันมานี่พี่คิมเป็นแบบนี้ทุกวัน”
ฟ้าใสมองหน้าจีรวรรณอย่างรู้สึกสงสาร
“จี...”
“ว่า...?”
จีรวรรณหันหน้ามามองฟ้าใสอย่างรอฟังว่าเธอจะพูดอะไร
“แกเหนื่อยไหม...ฉันถามจริงๆ?”
“....”
จีรวรรณมองหน้าฟ้าใสนิ่งๆ โดยที่ไม่ตอบอะไร
“แกรู้แล้วใช่ไหม.
