"MR. MONTENEGRO hindi ako nag punta dito para kumain kasama ka, Andito ako para personal na sabihin sau na tigilan muna kame" seryoso kong sabe. Dumating ang waiter na may dalang pagkain. Napatingin ako doon at nagulat ako ng lahat ng un ay favorite kong pagkain.
"I'm hungry, galing pa ako sa meeting. Mamaya na natin pag usapan ang tungkol sa bagay na yan" nag simula itong kumain, habang ako ay naka sandal lang sa upuan ko habang nakatingin sa kanya.
"Ayaw mo bang kumain? Masarap ang pagkain." Nakangiti niyang sabe dahilan para matulala ako ng ilang sandali. Ang ngiti un ay ngaun ko lang ulit nasilayan.
Walang tigil ang pagtibok ng puso ko pero umakto ako na wala lang. na normal lang ang lahat. Kumain ako dahil narin siguro sa gutom. Nakita ko kaagad ang ngiti niya pero agad itong napal
