"เฮ้ย! อย่าเงียบสิวะ" เอกราชเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นปลายสายเงียบไปครู่ใหญ่
(ช่างมันเถอะ กูจะเล่าให้มึงฟังทีหลัง แต่ตอนนี้มึงบอกกูมาก่อนว่าเมียกูอยู่ที่ไหน) น้ำเสียงของสิงห์แสดงออกถึงความห่วงใยชัดเจน เพราะทั้งสองคนเป็นเพื่อนมากวีรกรรมกันมาตั้งแต่เด็กน้อย เอกราชจึงรับรู้ได้เป็นอย่างดีว่าเป็นเขาเป็นห่วงภรรยามากเพียงใด และรสาเองก็ไม่ควรอยู่กับบุรุษอื่นในยามค่ำคืนเช่นนี้ จึงตัดสินใจบอกความจริงกับเพื่อนสนิทไป
"กูส่งโลเคชั่นโรงแรมให้ก็แล้วกัน" เอกราชขยับโทรศัพท์มือถือออกจากใบหูและกดปุ่มวางสาย เขามองไปยังหนุ่มสาวที่ยังคงนั่งคุยกันอยู่ครู่หนึ่งจึงพิมพ์ชื่อโรงแรมส่งไปให้สิงห์ จากนั้นตนจึงเดินกลับไปขึ้นรถและขับออกไป
ราวหนึ่งชั่วโมงผ่านไปสิงห์เดินทางมาถึงโรงแรมหรูตามที่เอกราชบอกไว้ เขากวาดสายตามองหารสาไปทั่วพลันยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาจึงเห็นว่าเป็นเวลาสามทุ่มตรงแล้ว
"บ้าจริง! อย่าบอกนะว่าเปิดห้องกับไอ้ข
