ตอนที่17 พร่ำรักพร่ำหา

1250 Words

"อื้อ...หอมจัง" สิงห์ซุกไซ้ปลายจมูกโด่งทั่วเนินอกอวบอิ่มจนกระทั่งถึงลำคอระหง กรุ่นกายคุ้นเคยไม่รู้หน่ายทำให้เขาสูดดมมันเข้าเต็มปอดราวกับเป็นยาหอมชั้นดี "ขออีกทีได้ไหม?" พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยถามเสียงแหบพร่า รสาขยับมือขึ้นปาดน้ำตาจนแห้งเหือด เธอเก็บกลั้นความรู้สึกเจ็บปวดฝังลึกไว้ก้นบึ้งหัวใจและดันแผงอกแกร่งให้ถอยออกห่าง "ถอยออกไปได้แล้วค่ะ" "อื้ม...ยังไม่อิ่มเลย" "แต่มันเจ็บนี่คะ?" น้ำเสียงสั่นเครือบ่งบอกถึงความโกรธและเจ็บปวด แต่ทว่ามันกลับไม่สะทกสะท้านเข้าไปในหัวใจแกร่งของผู้เป็นสามีเลยแม้แต่น้อยสิงห์เอาแต่พร่ำรักพร่ำหาสัมพันธ์ลึกซึ้งอันน่าพิศวาสที่เพิ่งจบลงไปอีกครั้ง "แต่ตอนที่ฉันเสียบเธอก็ครางเอาครางเอานี่ ร่างกายของเธอมันโหยหาฉันมากแค่ไหนเธอรู้หรือเปล่า?" ลมหายใจอุ่นเป่าลดใบหน้าสวยละมุนแดงระเรื่อ รสาเบือนหน้าหนีเพราะความรู้สึกอันน่าสับสน แม้จะยอมพลีกายให้เขาง่ายดายตามอารมณ์ความโหยหิ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD