ผ่านมาหลายวันที่ผมใช้ชีวิตอย่างสงบสุขที่เพนท์เฮาส์พี่กันต์ แต่สิ่งที่เพิ่มเติมขึ้นมาคือความเหนื่อย ผมต้องตื่นมาขัดห้องน้ำทุกเช้า กวาดห้อง และถูพื้นทุกสามวัน จะร้องงง
ถึงก่อนหน้านี้ผมจะช่วยแม่ทำงานบ้านประจำเพราะเราอยู่กันสองคนแต่หลังจากแม่แต่งงานใหม่ ผมก็ไม่ได้จับงานพวกนี้อีกเลยเพราะมีแม่บ้านจัดการทั้งหมด
มันก็ไม่หนักหนาอะไรหรอกครับ ช่วงนี้พี่กันต์ก็ดูนิ่งขรึมดี ไม่ออกไปสังสรรค์ดื่มเหล้าเมากลับมาให้ผมผวาเล่น เห็นเขาคร่ำเคร่งกับงานวิจัยในห้องหนังสือ สงสัยใกล้ถึงกำหนดส่งแล้วหรือเปล่าอันนี้ผมไม่รู้ ไม่ถามด้วย เพราะถามไปก็คงไม่เข้าใจอยู่ดี
ขนาดเวลานอนยังไม่ตรงกัน ผมจะนอนก่อนตื่นมาอีกทีถึงเห็นพี่กันต์นอนอยู่ข้างๆ บางคืนเขาก็หลับค้างอยู่บนโซฟาห้องโถงไม่ก็โต้รุ่งในห้องทำงานแล้วหลับตอนกลางวันแทน
“พี่กันต์! ผมบอกแล้วใช่ไหมแก้วกาแฟกินแล้วเอาไปเก็บด้วย ไม่ใช่วางทิ้งไว้บนโต๊ะทำงานแบบนี้”
ผมบ่นพลาง
