เช้าของวันสุดท้ายของการเรียนมหาวิทยาลัย ในใจของฟ้าเต็มไปด้วยความดีใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน ดีใจที่จะเรียนจบสักทีและเสียใจที่ไม่มีครอบครัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาในวันที่ฟ้าประสบความสำเร็จอีกขั้น รวมถึงอาจจะได้เจอกับแพรวาน้อยลง
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ เธอควรดีใจสิ” แพรวาที่เพิ่งมาถึงก็สังเกตเห็นสีหน้าของฟ้าที่ดูไม่ร่าเริงเลย
“แต่ฉันจะไม่ได้เจอเธอแล้วนะ”
“ใครบอก ยังไงก็ต้องได้เจออยู่แล้วสิ ว่าแต่ที่แคสต์งานไม่มีติดต่อกลับมาเลยเหรอ”
“ติดต่อกลับมาแล้วล่ะ” ฟ้าตอบพลางแสร้งทำสีหน้าเศร้าทำให้แพรวารีบปลอบทันที
“ทำไม ไม่ได้เหรอ อย่าเสียใจไปเลย เดี๋ยวฉันเลี้ยงไอติมเธอเอง”
“จะเลี้ยงฉันทำไมกัน ฉันได้งานแล้วต่างหาก” ฟ้าคลี่ยิ้มพลางหันไปบอกกับแพรวาที่หลงเชื่อไปแล้วว่าเธอไม่ได้งานจริงๆ
“นี่แกล้งกันเหรอ” แพรวาหันมาจ้องหน้าฟ้าอย่างเอาเรื่อง คนแกล้งกลับหัวเราะชอบใจที่หลอกได้สำเร็จ
เมื่อเช้าฟ้าเพิ่งได้รั
