รักกันในวันฟ้าใส

ตอนที่ 6 ฟ้ารักแม่ค่ะ

“คุณคะๆ ฟื้นแล้วเหรอคะ” เสียงของพยาบาลดังขึ้นในโสตประสาท ก่อนที่ฟ้าจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นพร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งที่เปลือกตาและร่างกาย คล้ายกับไม่มีเรี่ยวแรงหลงเหลืออยู่เลย

“แม่!” เสียงร้องเรียกด้วยความผวาของฟ้าดังขึ้นพร้อมกับเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงผู้ป่วย

“คุณหมอรอพบคุณอยู่ค่ะ” พยาบาลเอ่ยบอก ก่อนที่หมอจะเดินเข้ามายืนที่ข้างเตียงของเธอ น้ำตาพลันเอ่อคลอจนภาพตรงหน้าเริ่มเลือนราง

“หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ หมอทำเต็มที่เพื่อยื้อคนไข้แล้ว แต่อาการของคนไข้ทรุดลงหนักกว่าทุกครั้งแม้จะทำการรักษาอย่างเต็มที่แล้วก็ไม่อาจยื้อชีวิตคนไข้เอาไว้ได้...”

“หมอขอแสดงความเสียใจกับญาติด้วยนะครับ” คุณหมอเอ่ย ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้หญิงสาวได้ใช้เวลากับตัวเอง

น้ำตาที่เอ่อล้นเบ้าตาไหลพรากออกมาทันที ฟ้าพยายามข่มกลั้นเสียงร้องไห้เอาไว้ให้เบามากที่สุด เพราะเธอไม่อยากรบกวนคนรอบข้าง และนั่งร้องไห้เสียใจกับตัวเองอยู่สักพักใหญ่

หลังจากที่พอจะทำใจได้บ้างแล้ว ฟ้าก็ไปทำเรื่องจัดการศพของแม่ต่อ แม้จะเสียใจมากแค่ไหน แต่เธอก็ต้องเดินหน้าต่อไป

ครืด~ ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์สั่นขึ้นอีกครั้ง ฟ้ารีบกดรับสายทันที ก่อนจะได้ยินเสียงของคนปลายสายที่ยังไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น

“เธอจะกลับมาตอนไหน”

“...” ฟ้าพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่นเพื่อตอบเขา แต่ก็ไม่รู้จะตอบกลับไปยังไง

“ฟ้า”

“หลังจากที่ฟ้าจัดการเรื่องศพของแม่เสร็จค่ะ...”

“อืม” คนปลายสายเสียงอ่อนลงอีกครั้ง ทอยรู้ดีว่าฟ้าจะต้องเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาแน่ๆ เพียงแต่ไม่ได้แสดงออกมาชัดเจน จึงปล่อยให้เธอจัดการทุกอย่างเอง

“มีอะไรอยากให้ช่วยก็บอกแล้วกัน”

“ค่ะ” ฟ้าตอบเพียงสั้นๆ ก่อนจะวางสายและหันมาจัดการเรื่องทุกอย่างให้เสร็จสรรพ

ผ่านมานานเกือบหนึ่งสัปดาห์ ฟ้าใช้เวลาทำใจและจัดการงานศพของแม่จนเสร็จเรียบร้อย แม้จะยังเศร้าอยู่แต่ก็ไม่อาจละทิ้งการเรียนไปได้

เงินประกันชีวิตของแม่มีจำนวนมากพอที่จะให้เธอใช้ชีวิตได้อย่างไม่ลำบากสักพักใหญ่ ยังมีความโชคดีที่สามารถขายบ้านที่ฝากเอเจนซี่ดูแลและมีส่วนต่างจำนวนหนึ่ง ฟ้าจึงตัดสินใจที่จะขอยกเลิกสัญญากับทอย เพราะเธอไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้เงินมากขนาดนั้นอีกต่อไปแล้ว

“ฟ้าจะกลับแล้วเหรอ” แพรวาเอ่ยถาม หลังจากที่เพิ่งเลิกเรียนและกำลังจะเดินออกจากห้อง

“อืม มีเรื่องต้องจัดการน่ะ”

“แล้วเธอโอเคขึ้นหรือยัง”

“ฉันโอเคขึ้นแล้วล่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง” แพรวาค่อยโล่งใจขึ้นหน่อย หลังจากที่ได้ยินฟ้ายืนยันว่าไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆ ตอนได้ยินข่าวก็ช็อกมากแต่ก็ช่วยเหลืออะไรฟ้าไม่ได้ นอกจากจะคอยอยู่เคียงข้าง

“ถ้ามีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้ก็บอกนะ”

“ขอบคุณนะ”

“เราเป็นเพื่อนกัน ยังไงก็ต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว” แพรวาเอ่ยขึ้นด้วยความจริงใจ

“ขอบคุณนะที่อยู่ข้างฉันมาตลอด รถเมล์มาแล้ว ถ้างั้นฉันไปก่อนนะ” ฟ้าหันมาบอกลาแพรวาอีกครั้ง ก่อนจะรีบเดินไปขึ้นรถเมล์ที่จอดอยู่ป้ายรถเมล์หน้ามหาลัย

“พรุ่งนี้เจอกันนะ” เสียงตะโกนตามหลังมาของแพรวา เรียกให้ฟ้าหันไปมองอีกครั้งพลางโบกมือลาและขึ้นรถเมล์ทันที

ฟ้าตั้งใจที่จะมาคุยกับทอยเรื่องสัญญาระหว่างเธอกับเขา จึงตรงดิ่งมาที่คอนโดทันทีที่ได้รับข้อความจากอีกฝ่ายว่าเขาจะเข้ามาหาเธอในวันนี้

แม้จะไม่ค่อยถูกกันสักเท่าไหร่ แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตลอดเวลาหกเดือนที่ผ่านมาเขาคอยช่วยเหลือเธอทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องงานศพของแม่ที่ยังส่งคนมาช่วยเธอ แต่ตัวเขากลับไม่ได้มาเจอหน้าเธอเลยสักครั้ง

“กลับมาแล้วเหรอ” เสียงหนาทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้น พร้อมกับร่างสูงโปร่งที่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พลางเดินเข้ามาหาเธอ

ฟ้าทำตัวไม่ถูกเมื่อจู่ๆ เขาก็เดินเข้ามาหาแบบนี้ แต่ก็รีบเดินไปนั่งที่โซฟาทันที ปล่อยให้ทอยยืนเก้ออยู่คนเดียว ก่อนจะเดินกลับมานั่งที่โซฟาเหมือนเดิม

“ฟ้าอยากจะคุยกับคุณเรื่องข้อตกลงของเราค่ะ”

“ครับ”

“ฟ้าอยากยกเลิกข้อตกลงระหว่างเราค่ะ แม่ของฟ้าเสียไปแล้ว คงไม่มีความจำเป็นอะไรที่ฟ้าจะต้องอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้อีกแล้ว หากมีค่าปรับเท่าไหร่ที่ฟ้าต้องคืนคุณ ฟ้ายินดีรับผิดชอบค่ะ”

“ตกลงครับ ถ้าคุณต้องการจะยกเลิก นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปคุณจะเป็นอิสระทันที ที่ให้ไปไม่ต้องคืน” ทอยไม่คิดจะรั้งอีกฝ่ายไว้ เพราะถึงยังไงเขายื่นข้อเสนอนี้ให้กับเธอก็เพียงเพื่อช่วยเหลือเอาไว้เท่านั้น

เมื่อหกเดือนก่อน ก่อนที่เขาจะรู้ว่าฟ้ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก เขาได้รู้ว่ามีเสี่ยคนหนึ่งที่หมายปองฟ้าเอาไว้เพื่อหวังที่จะได้ตัวของฟ้า แต่เสี่ยคนนั้นมีรสนิยมที่ค่อนข้างรุนแรง แล้วอีกอย่างเขาก็เห็นฟ้าอยู่หลายครั้งจะไม่ช่วยก็สงสาร จึงเลือกที่จะช่วยฟ้าเอาไว้แต่เขาก็คนคนนึงก็อยากได้สิ่งตอบแทนแต่เงื่อนไขภายใต้ความสมัครใจของอีกฝ่ายด้วย

“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ”

“ผมเป็นคนพูดแล้วไม่คืนคำ”

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะรีบเก็บของออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดนะคะ"

“ไม่ต้องรีบก็ได้ ถ้าหาที่อยู่ใหม่ได้ก็ค่อยๆ ขนของย้ายไป ถึงยังไงที่นี่ก็ไม่มีใครอยู่” ทอยตอบกลับ ทำให้ฟ้าเริ่มมองเขาไปในทิศทางที่ดีขึ้น ไม่เหมือนกับแต่ก่อนที่มักจะต่อปากต่อคำเถียงกับเธอบ่อยๆ

“ค่ะ”

“แต่ว่า...” ทอยเอ่ยขึ้นมาพลางเว้นวรรคหายใจ ทำให้ฟ้าลุ้นตามไปด้วย

“อะไรคะ”

“คืนนี้คุณยังคงเป็นผู้หญิงของผมอยู่นะ” ทอยย้ำเตือนสถานะอีกเป็นครั้งสุดท้าย คืนนี้เธอจะเป็นคู่นอนของเขาเหมือนเดิม แต่นับตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ทุกอย่างจะกลับไปเป็นเหมือนหนึ่งปีที่แล้ว

“ค่ะ ฟ้าเข้าใจ”

เธอเข้าใจดีว่าเขาหมายความว่ายังไง เพราะคืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่เขาจะได้ทำตามอำเภอใจ ก่อนที่เธอจะกลายเป็นอิสระ ฟ้าไม่ได้ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย

ในเมื่อเป็นครั้งสุดท้ายก็ถือว่าเป็นคำบอกลาจากเธอที่มอบให้แก่เขาแล้วกัน

“ถ้างั้นฟ้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน” เธอเอ่ยบอกเขา ก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในห้องนอนและออกมาอีกครั้งพร้อมกับชุดนอนที่ตั้งใจจะเอาไปเปลี่ยนด้านใน

สายน้ำจากฝักบัวไหลผ่านร่างกายที่เต็มไปด้วยเหงื่อไคลหลังจากที่ออกไปเผชิญกับแดดและฝุ่นควันมาทั้งวัน จนมึนหัวไปหมด

ระหว่างที่ร่างบางกำลังอาบน้ำอย่างเพลิดเพลิน ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงโปร่งที่เดินตามเข้ามาด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าไม่ต่างจากเธอ

“คุณ!” ฟ้าเอ่ยเรียกชื่อของเขาด้วยความตกใจ พลันรีบหันหน้าหนีเมื่อเห็นทุกส่วนบนร่างกายของเขาอย่างชัดเจน

ตลอดหกเดือนที่ผ่านมาเธอก็ทำเรื่องแบบนี้กับเขามาตลอด เพียงแต่ก็ไม่ได้บ่อยนัก เดือนละสองถึงสามครั้งก็เท่านั้น แต่ก็ไม่เคยเห็นเขาในสภาพเปลือยเปล่าชัดเจนขนาดนี้

“ยังอายอยู่อีกเหรอ” ทอยอดไม่ได้ที่จะหยอกล้อคนตัวเล็ก พลางดันร่างของฟ้าจนชิดติดกับผนังเรียบปล่อยให้สายน้ำจากฝักบัวไหลผ่านร่างกายของเขากับเธอ

“ฟ้าไม่ได้หน้าหนาเหมือนคุณนะ”

“หลอกด่าผมเหรอ”

“เปล่า ก็คุณเป็นแบบนั้นจริงๆ” หญิงสาวเมินเฉยต่อสายตาดุดันของอีกฝ่ายที่กำลังเค้นถามเธอ

“หึ” ทอยแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ ก่อนที่ฟ้าจะขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย

“ฟ้าเกลียดเสียงหัวเราะแบบนี้ของคุณที่สุดเลย คุณรู้ตัวบ้างไหม”

“ทำไมล่ะ” ทอยเอ่ยถามพลางหยอกเย้าด้วยการเม้มริมฝีปากเข้าที่ต้นคอของเธอเบาๆ

“เสียงเจ้าเล่ห์ๆ ของคุณ มันบอกว่าคุณกำลังมีความคิดชั่วร้ายอยู่”

“งั้นเหรอ ทำไมผมไม่เห็นรู้เลยล่ะ” ทอยยักไหล่พลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์อย่างที่ฟ้ากำลังว่า ใบหน้าหล่อเลื่อนเข้ามาใกล้กระทั่งปลายจมูกเชิดโด่งแตะกับปลายจมูกของเธอ

“เพราะคืนสุดท้ายเหรอ ถึงได้กล้าพูดทุกอย่างออกมา”

“คงงั้นมั้งคะ” สายตาเฉี่ยวคมของฟ้าบ่งบอกว่าตัวเธอเองก็เจ้าเล่ห์ไม่แพ้เขาเช่นกัน ก่อนจะเป็นฝ่ายเลื่อนริมฝีปากมาชิดกับริมฝีปากของทอยด้วยตัวเอง