หลังจากที่คามิเลียตั้งใจว่าจะย้ายออกจากคอนโดฯ ที่จอมทัพซื้อให้ เธอก็พยายามหาที่อยู่ใหม่ แต่ด้วยจำนวนเงินเก็บที่มีอยู่ค่อนข้างจำกัด ทำให้เธอต้องใช้เวลาในการเลือกนานพอสมควร
ตลอดเวลานักรบก็พยายามมาวุ่นวายกับเธอ ซึ่งเธอก็ไม่อยากจะยุ่งกับเขานัก เพราะเชื่อคำพูดของจอมทัพ และไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับเขาอีกแล้ว กลัวว่ามันจะเป็นการให้ความหวังเขาเปล่าๆ
คามิเลียนั่งอยู่ในห้องที่ตอนนี้เงียบสงบ สายตาของเธอทอดมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอย ในใจของเธอยังคงสับสนและเจ็บปวดจากการเผชิญหน้ากับจอมทัพไม่กี่วันก่อน ทุกอย่างที่เธอเคยคิดว่ามั่นคง ตอนนี้พังทลายลงอย่างไม่อาจกู้คืนได้
เสียงเคาะประตูดังขึ้น คามิเลียหันไปก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตู เพราะคิดว่าเพื่อนของเธอมาหา แต่เมื่อบานประตูเปิดออก เธอกลับพบว่าเป็นนักรบก้าวเข้ามาด้วยสีหน้าที่แฝงความน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
“คุณมาทำอะไรที่นี่ เอ๊ะ! หยุดนะ! ฉันไม่ให้
