พวกเขาเรียกฉันว่าลูกรักพระเจ้า

EP.2 : พวกเรา 5 คน

ซุบซิบ 1 แกๆ ดูสิพวกเขามาแหละ

ซุบซิบ 2 โหมีแต่คนหน้าตาดีๆทั้งนั้นเลย

ซุบซิบ 3 ไม่ได้มีดีแค่หน้าตานะ ทุกคนยังมีความสามารถอย่างอื่นด้วย

แกดูนั่นสิ

“นั่นแทนคุณ ถึงจะเรียนไม่ได้ท๊อปแต่ผลการเรียนก็ติด 1 ใน 5 ตลอดเลยนะ แถมยังเป็นนักบาสของชมรมอีก หล่อจนใจละลาย" เด็กสาวที่พากันกรี๊ดเจ้าแทนคุณพ่อหนุ่มเจ้าเสน่ห์ แต่นิสัยเจ้าชู้เป็นนักรักตัวจริงเสียงจริง ตานี่ไม่เคยจริงจังกับใครเลย คบได้ไม่ถึง 2 อาทิตย์ก็เทหมด เรียกว่าเจ้าชู้ตัวพ่อที่ผู้หญิงไม่ควรเข้าไปยุ่ง

“นั่นสเตฟาน เขาแก่กว่าพวกเราปีหนึ่งแต่เข้ามาเรียนกลางคันเลยโดนซิ่วมาอยู่ ม.4 แหละ ดูรอยยิ้มนั่นสิ เหมือนเทวดาเลย โอ๊ยหัวใจฉันละลายไปแล้ว” ก็นะหนุ่มหล่อผุดผ่องสไตร์ตะวันตกอย่างหมอนี่ก็เดินอยู่ข้างๆ นี่หน่า สเตฟานหรือ สตีฟน้อยของฉัน ถึงจะอายุมากกว่าแต่ความใสซื่อนั้นเป็นใครก็คงหลงรัก ไหนจะหน้าตาที่จิ้มลิ้มพริ้มเพรานั่นอีก หน้าสวยยิ่งกว่าฉันอีกมั้ง ถ้าจับแต่หญิงคงเอาไปขายได้สบาย ^^"

“นั่นฮารุกะซังแหละ ลูกชายเจ้าของโรงเรียน และทายาทอันดับสองของโซมะกรุป เรื่องหน้าตานี่ต้องยกให้ที่ 1 จริงๆ ถึงนิสัยจะเย็นชาไปหน่อยเถอะ” เห้อ ก็จริงแหละ หมอนี่จัดว่าหน้าตาดีที่สุดในหมู่พวกเราเลยมั้งแถมยังบ้านรวยอีกต่างหาก แต่เหมือนจะไม่ค่อยพอใจเวลามีคนพูดถึงเรื่องที่ตัวเองเป็นทายาทตระกูลดังสักเท่าไหร่ ถ้ารู้นิสัยจริงๆ ของหมอนี่พวกเธอยังจะกรี๊ดอยู่อีกมั้ย

"อ่าาา ดูนั่นสิแม่ดอกไฮเดรนเยีย ชมพูแพร ทั้งสวยทั้งสง่าแถมท่าทีไม่เป็นมิตรนั่น ชวนค้นหาชะมัด” เหอะๆ ฉันยิ้มในใจ แล้วพลางคิดว่าถ้ารู้นิสัยจริงๆ ของยัยนี่จะยังพูดแบบนี้อยู่มั้ย สาวสุดคูลงั้นหรอ สาวงอแงละไม่ว่า ภาพพจน์ของชมพูแพรถูกพูดถึงท่าทีนิ่งๆ หยิ่งๆ ชมพูแพรเป็นนักร้องของวง ในโรงเรียน ม.ปลายโซมะ ซึ่งเธอพึ่งถูกทาบทาม ไปเมื่อสัปดาห์ก่อนด้วยผลงานใน โซเชียลของเธอที่ฉันแค่อัดเล่นๆ แล้วลงเล่นๆ แต่เสียงเธอดีเกินคาดจึงดังไปโดยปริยาย แถมควบตำแหน่งหัวหน้าห้องอีก เป็นสาวสวยที่เก่งรอบด้านจริงๆ

“นั่นไงคนสุดท้ายเดินมาแล้ว หัวหน้ากลุ่ม ลูกรักพระเจ้า แหละแก ได้ข่าวว่าถ้าคนนี้พูดหรือขออะไรคนในกลุ่มต้องยินดีและยอมทำตามทุกอย่างเลย ท่านเซเลน่าผู้สวยและเก่ง แถมยังเหมาะกับเสื้อช๊อปของสาขาช่างยนต์ชะมัด” นี่ ฉันได้ยินพวกนายนะคะ เห้อ ฉันได้แต่คิดในใจ อันที่จริงที่พวกเขายอมฟังฉันก็มีสาเหตุอยู่นะ มันก็มีเหตุผลของแต่ละคนไปแหละที่ยอมรับฉัน เอาเป็นว่าพวกเขายอมรับฉัน ถึงจะไม่เชิงว่าให้เป็นหัวหน้า เหมือนที่คนอื่นมโนก็เถอะ แต่พวกเขาก็ยอมฟังฉัน อยู่กับพวกเขาเหมือนจับปูใส่กระด้ง แต่ทุกวันที่ได้อยู่ด้วยกันก็มีความสุขในแบบของมัน

เดือนที่ 2 ของการเข้าเรียน ม.ปลายแล้วสินะ

“เซลลี่ เลิกเรียนไปคาราโอเกะกัน >_^ “แทนคุณเอ่ยชวน

“เหอะน่าขนลุกชะมัด หน้าตาแบบนั้นใช้ได้แค่กับสาวในสต๊อกนายเท่านั้นแหละ”

ฉันเอ่ยออกไปท่าทีนิ่งๆ แทนคุณทำหน้าแหยๆ

“แหม เซเลน่าอย่าใจร้ายกับไอ้แทนมันนักเลย” สเตฟานพูดด้วยรอยยิ้มเทวดาน้อย

“แหม ถ้าเป็นสตีฟที่น่ารักของฉันพูดค่อยน่าฟังหน่อย” ฉันพูดพลางหยิกแก้มสเตฟาน

“เชอะ” แทนคุณทำหน้าเซ็ง

“อะไรเมื่อกี้ใครพูดถึงคาราโอเกะ ถ้าคาราโอเกะก็ต้องมีท่านเทพแห่งการร้องเพลง ชมพูแพรไปด้วยอย่างแน่นอนสิ” ยัยนี่โผล่มาจากไหนตลอดเลยเนี่ย

“ฮารุกะล่ะ สนมั้ย คาราโอเกะ” ชมพูแพรเอ่ยถาม

“ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้วไปไหนก็ได้” ฮารุกะพูดพลางวางหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ลง

“งั้นฉันขอโทรบอกพวก พี่ๆ ก่อนนะว่าจะกลับช้า” ฉันพูดพลางควานหามือถือ

“ว่าแต่ทุกคนไม่มีชมรมกันหรอวันนี้”

“ฉันโดดชมรมบาสน่ะ” แทนคุณเอ่ย

“ชมรมถ่ายภาพของฉันไม่มีอะไรต้องกังวล” สเตฟานบอก

“ฉันไม่มีชมรม” ฮารุกะตอบ

“ฉันจะบอกชมรมดนตรีของฉันว่าออกไปซ้อมร้องเพลงนอกสถานที่แหละ” ชมพูแพรกล่าว

“อ้องั้นหรอ ฉันเองก็คนไร้ชมรมนี่เนาะ ฮ่าๆ” ฉันพูดแล้วยิ้มเจื่อนๆ

คาบเรียนวิชาปฏิบัติช่างยนต์

“หยิบอะไหล่ให้ทีสิ” ฉันเลื่อนตัวออกมาจากใต้ท้องรถแล้วพูดกับ ฮารุกะ จะว่าไปชุดเอี้ยมช่างเหมาะกับเขาดีแฮะ

“อะไหล่อันไหนละ ฮารุกะตอบแบบเลิ่กลั่ก” หมอนี่ทำไมหน้าแดงตลอดไม่สบายหรือเปล่านะ

“อะไหล่หมายเลข 1c ที่อยู่ในชีทไง แล้วนายเป็นอะไรทำไมหน้าแดงก่ำ ไม่สบายหรอ" ฉันวางเครื่องมือ แล้วใช้มือแตะหน้าผากเขา เขาสะดุ้งแล้วถอยหนี “อาาา มือฉันเปื้อนอยู่นี่หน้า ขอโทษทีนะ ทำหน้านายเปื้อน”

“มะ ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย ฉันไม่ได้กลัวเปื้อน” ฮารุกะหลบตาแล้วรีบหยิบอะไหล่ส่งให้ “อันนี้หรือเปล่า”

“ใช่ๆ แต้งกิ้ว” ว่าแล้วฉันก็เลื่อนตัวกลับไปใต้ท้องรถเหมือนเดิม ฉันชอบวิชานี้มาก อุปกรณ์ครบครันที่ทันสมัย อะไหล่ที่มีให้ใช้แบบไม่อั้น ถ้าพวกพี่ๆ มาเห็นต้องชอบแน่นอนเลย อาาา อยากพามาจัง ฉันทำงานแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี

เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาหยุดตรงรถคันที่ฉันกำลังซ่อม ฉันเลื่อนตัวออกมาอีกครั้งแล้วพบกับ ชายหนุ่มแสนอบอุ่น ในตาจ้องมองมาที่ฉันจนทำให้ฉันประม่า “เอ่อออ อาจารย์นัตสึเมะ”

“ครับ ครูแค่มาดูกลุ่มของพวกเธอน่ะ เห็นว่าทำงานอยู่คนเดียว” อาจารย์นัตสึเมะช่างสังเกตแฮะ หรือว่าคอยมองน้องชายอยู่ ฮ่าๆ แอบดูน้องชายอยู่นี่เอง แอบแซวนิดหนึ่งดีกว่า

“แหม อาจารย์แอบดูใครในกลุ่มหนูหรือเปล่าคะ ไม่ต้องห่วงหรอกฮารุกะ ช่วยหยิบอะไหล่ให้หนูอยู่ค่ะ ส่วนคนอื่นๆ ปล่อยไปเถอะค่ะ ยังไงหน้าที่นี้หนูก็ชอบ และอยากทำที่สุดค่ะ” ฉันยิ้มแล้วพูดกับฮารุกะที่กำลังหน้าแดง

“ฮารุ อะไหล่ 4A ในชีทมันตัวนี้นะคะ ไม่ใช่ตัวนี้ ตัวนี้มัน 4C นายตั้งใจหน่อยสิ” ฉันบ่นพรางหัวเราะ

“ขอโทษ ฉันดูผิดเอง เดี๋ยวเลี้ยงชานมเป็นการไถ่โทษนะ” ฮารุกะพูดพลางยิ้มนิดๆ เดี๋ยวนี้หมอนี่ยิ้มบ่อยขึ้นแฮะ

“แหม ไม่ต้องถึงขนาดเลี้ยงหรอก แต่ไหนๆ นายก็ตั้งใจแบบนั้นแล้ว ไม่อยากให้เสียน้ำใจ ฮ่าๆๆ” ฉันหัวเราะร่า

“เห็นนายยิ้มได้พี่ก็ดีใจ เหมือนนายจะเจอที่ๆ ตัวเองอยากอยู่แล้วสินะ อาจารย์นัตสึเมะยิ้มแล้วลุกยืน งั้นผมฝากเจ้านี่ด้วยนะครับเซเลน่าซัง”

“ได้เลยค่ะ ถึงจะแต่งเข้ามาไม่นานแต่เราจะดูแลสะใภ้คนนี้อย่างดีแน่นอน” ฉันพูดแซวเล่น ใช้น้ำเสียงใหญ่ อาจารย์หัวเราะ หันไปทางฮารุกะ หมอนี่หน้าแดงอีกแล้วแฮะ ผิวขาวๆ นั่นเวลาหน้าแดงก็น่ารักไปอีกแบบ

“โธ่นี่เธอพูดอะไรของเธอเนี่ย ฮ่าๆ” ฮารุกะพูดแล้วยิ้ม หลังจากอาจารย์เดินไป

“นี่ นายน่ะ คืนดีกับพี่ชายหรือยัง ฉันไม่รู้หรอกนะว่าผิดใจกันเรื่องอะไร แต่เขาดูห่วงนายมากเลยนะ” ฉันถาม

“อือ” เขาตอบมาแค่นั้นจริงๆ แล้วเสียงดังกังวานก็เข้ามาขัดพอดี

“มีเรื่องอะไรน่าสนุกหรอ” ชมพูแพรรีบเข้ามาร่วมวง แหมทีเรื่องงานล่ะไม่เห็นไวแบบนี้

“ใช่ๆ มีอะไรน่าสนุกหรอ เห็นฮารุกะยิ้มอยู่คนเดียว” สเตฟานวิ่งมากอดคอฮารุกะ

“ฉันป่าวยิ้มสักหน่อย”

"นี่พวกนาย ถึงฉันจะบอกว่าฉันรับหน้าที่ตรงนี้เอง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าให้พวกนายไปเที่ยวเล่นได้ตามใจชอบนะ พวกนายควรเรียนรู้ เพราะยังไงวิชานี้ก็มีสอบอยู่ แล้วเจ้าแทนคุณหายไปไหนอีกหล่ะ อย่าบอกนะว่า" ฉันพูดพลางกวาดสายตาไปหาเจ้าแทนคุณ อีตานี่ไปหลีสาวห้องอื่นอยู่ เนื่องจากวิชานี้เป็นวิชาเรียนรวมทั้งชั้น อีตานี่เลยได้โอกาส

“สตีฟ ไปลากตัวมาเดี๋ยวนี่ -*-” ฉันพูดพลางทำหน้านิ่ว

“ทำไมต้องฉันด้วยล่ะ” สเตฟานไม่สบอารมณ์นัก

“ก็นายเป็นเพื่อนสนิทเจ้านั่นไง” ชมพูแพรเอ่ยเสริม

“พวกเราก็เป็นเพื่อนสนิทกันทุกคนนี่” สตีฟทำหน้านอยด์

“ถ้าฉันไปตามเองเจ้านั่นอาจไม่ครบ 32 กลับมานะ นายจะเอาไงสตีฟน้อย” ฉันพูดพร้อมรอยยิ้มชั่วร้ายผุด

“ได้ ฉันไปก็ได้” สตีฟรับปากอย่างไม่เต็มใจนัก

“แหม เซลลี่ ฉันก็อยากให้เธอดุฉันแบบนี้บ้าง เซลลี่จ๋า เซลลี่ที่รักของฉัน”

15.45 น. หลังเรียนคาบสุดท้าย

“โอ๊ย จบสักทีนั่งจนเมื่อย” แทนคุณบ่น

“งั้นไปกันเลยมั้ย ห้องซ้อมชมรมดนตรี” สเตฟานพูดอย่างอารมณ์ดี

“เลสโก” ชมพูแพรเอ่ยเสริม

เมื่อถึงห้องดนตรี สัมผัสถึงบรรยากาศรอบตัวแล้วชวนนึกถึงตอน ม.ต้น จัง ช่วง ม.ต้นตอนนั้น ที่เราอยู่ชมรม ยัยแพรร้อง เราแต่งเพลง เพื่อนๆ ในกลุ่มก็ช่วยกันเล่น ถึงจะไม่ได้จริงจังมากแต่นั้นก็มีความสุขทุกครั้งนี่นึกถึง ว่าแต่ตอนนั้นมือกลองก็คือ…..

“สวัสดีครับทุกคน ผม ชินกร จะมาเป็นมือกลองให้วงของพวกคุณครับ”

โพล๊ะ!!! เสียงหล่นร่วงของสมุดจดสำหรับแต่งเพลงของฉัน ฉันยืนนิ่งไปพักนึ่ง แล้วสมุดก็ถูกเก็บขึ้นมาโดย ผู้ชายคนนั้น ชายผู้มีเส้นผมมดำขลับกับดวงตาสีทองเปล่งประกาย สีหน้ายิ้มน้อยๆ ที่ไม่ว่าใครเห็นเป็นต้องหลงเสน่ห์ หน้าตาเขาจะบรรยายยังไงดี เอาเป็นว่าเขาคือยัยแพรในเวอร์ชัน ผู้ชาย เขาคือพี่ชายของยัยแพร และเขาคือรักแรกของฉัน พี่ชินเรียนอยู่ ชั้น ม.6 ของที่นี่ หลังจากจบ ม.ต้น ฉันก็ไม่ค่อยได้เจอพี่เขา ถึงพี่เขาจะแวะมาที่บ้านบ้าง เพราะเขาเป็นเพื่อนกับพี่ชายฉัน แต่เราก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากมายเท่าตอนที่เราเล่นดนตรีด้วยกัน นึกย้อนไปก็ตลกดี รักแรกที่ยังไม่ทันได้สารภาพรักของฉัน

“พะ พี่ชิน ฉันก็นึกว่าใคร พี่นี่เอง ยัยแพรไม่เห็นบอกฉันก่อนเลย แกเนี่ย >//<” ฉันทำเป็นโวยวายยัยแพรเพื่อปกปิดสีหน้าแดงก่ำของตัวเอง ไม่รู้ว่าแดงแค่ไหน แต่น่าจะแดงมาก

“แหม ก็ฉันอยากให้แกตกใจเล่นไง” ตกใจกะผีแกสิ ใจฉันจะหลุดออกมาจากอกแล้วเนี่ย ฉันได้แต่คิดในใจ นาทีนั้นก็มีเสียงอันเย็นชาเอ่ยขึ้นมา

“งั้นพวกนายซ้อมกันไปก่อนนะ ฉันขอไปนอน บิ้วอารมณ์ เผื่อแต่งได้สักท่อน สองท่อนก่อน วันนี้ ออ แล้วอย่าลืม ฉันขอความช่วยเหลือจากชมรม วิดิทัศน์ ให้มาตัดต่อทำคลิป เพลงของพวกนาย แล้วนะ เดี๋ยวคงมาแหละ ฉันจะเอาคลิปลงช่องใหม่ของพวกเราแหละ สู้ๆ นะพวกนาย เพื่อยอดวิว เพื่อค่าขนมของพวกเรา ถ้ามีใครคนไหนอู้ แล้วจับได้ฉันจะเชือด หึหึ”

ฉันผุดรอยยิ้มอันชั่วร้ายก่อนจะเดินออกมาจากห้องซ้อม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสีหน้าของแต่ละคน เป็นยังไง

ฉันนอนแผ่บนโซฟา พลางนึกถึงอดีต กำลังฮัมทำนอนเพลง นานเท่าไหร่แล้วนะ บรรยากาศแบบนี้

ช่วง ม.ต้น ฉันนั่งมองแผ่นหลังของพี่ชิน ที่ตีกลองแล้วควงไม้ แล้วมองอยู่อย่างนั้น พี่ชินเท่จริงๆ แหละ ฉันคิดในใจพลางกำลัง แต่งเนื้อเพลง